اطلاعات گردشگری
آب ‌انبار سردار بزرگ
آب انبار سردار بزرگ از باشکوه‌ترین جاهای دیدنی قزوین است. گنبد بلند آجری آن که دارای نورگیر هایی روی بدنه است، با مخروطی کوچک فیروزه‌ای روی گنبد، جلوه باشکوهی به ساختمان بخشیده است. بلندترین بخش آب انبار سردار بزرگ، ارتفاعی حدود ۲۹ متر از سطح زمین دارد. علاوه بر بادگیر مرکزی آب انبار، چهار روزنه مشبک نیز جهت تهویه در گنبد آن تعبیه شده است. دو سمت ورودی آب انبار را سکوهایی سنگی جهت نشستن و استراحت شکل داده است. جهت دسترسی به آب، لازم است که حدود ۱۲.۵ متر از پله‌های سنگی پایین بروید. این راهرو در آخر به کانال مشهور راه شیر منتهی می‌شود که سقف قوسی شکل دارد. تزئینات آجری، رسم‌بندی، کاشی‌کاری‌های زیبا و طاق‌نمای میانی باعث زیبایی هرچه بیشتر آب انبار سردار بزرگ شده است. حجم مخزن این آب انبار چیزی بیش از سه هزار متر مکعب می‌باشد. آب انبار سردار بزرگ، با عنوان بزرگترین آب انبار تک گنبدی جهان، از جاهای دیدنی قزوین است که حتماً باید از آن دیدن نمایید.
آب انبار قوام
آب انبار قوام یکی از آب انبارهای مشهور سواحل جنوبی کشور است. این آب‌انبار در بوشهر، شهری بندری در جنوب غربی ایران، واقع شده است. بوشهر جاذبه‌های گردشگری تاریخی بسیاری را در خود جای داده و آب‌انبار قوام نیز یکی از جاذبه‌های دیدنی این شهر بندری است.معماری آب‌انبارها در مناطق مختلف تحت تاثیر معماری‌های محلی قرار گرفته است. آب‌انبارهایی که در سواحل جنوبی کشور ساخته می‌شدند، به نام برکه و آبگیر نیز خوانده می‌شوند، مخزن این آب‌انبارها اگرچه درون زمین واقع است، ولی محفظه بالای مخزن آن محصور نیست و اهالی از طریق بازشوهای اطراف مستقیما به داخل آن می‌روند و آب را برداشت می‌کنند. آب این برکه‌ها عمدتا از طریق جمع‌آوری آب باران از روی سطح زمین تامین می‌شود. در این سواحل اگرچه هوا مرطوب است، ولی به دلیل میزان بسیار اندک بارندگی و شوری آب‌های زیرزمینی، وجود این برکه‌ها امری ضروری بود و در اغلب موارد تنها امکان دسترسی به آب شیرین فقط از طریق آب برکه‌ها بود. در بندر لنگه و بندر بوشهر، با کندن چند متر از زمین به آب شور یا تلخ می‌رسیدند و از این آب فقط جهت شستشو و آبیاری استفاده می‌کردند. بعضی از افراد مواقع شستن بدن با این آب، در آخر یک سطح آب شیرین بر روی بدن می‌ریختند تا نمک بر روی پوست بدن شسته شود.
آب گرم زیارت
در حاشیه جنوبی روستای زیارت ،واقع در ۱۲ کیلومتری جنوب گرگان، در مجاورت امام زاده ی معروف این روستا، به نام امام زاده عبدالله قرار دارد. در بین امام زاده وآب گرم، رودخانه زیارت "خاصه رود" جریان دارد.
سکنه زیارت از قدیم، نام "گرماندو" و "گرماب" را به آن اطلاق می کردند.
آب گرم زیارت دارای چهار مظهر ومحل خروجی به فاصله تقریبی ۲۰-۱۰ متر است .اولین مظهر چشمه زیر یک تخته سنگ است، مظهر دوم به فاصله ۲۰ متر در جنوب مظهر اولی قراردارد. دومظهر دیگر هریک با فواصل ۱۵-۱۰ متر از زیر بدنه تراشه طبیعی جاری هستند. حجم آب چهار رشته، روی هم رفته قابل توجه بوده و در حدود ۱۵ اینچ است.
آب گرم گنو
این چشمه در دره ای قرار دارد که کوه گنو و ارتفاعات سخت آهکی، از شمال و جنوب، آن را در برگرفته اند. از آب این چشمه، جهت آبیاری نخلستان و استحمام استفاده می شود ، آب چشمه گنو از دسته آب های گوگردی خیلی گرم (کلروره مولفاته کلسیک گوگردی) می باشد و ‏این چشمه دو استخر زنانه و مردانه نسبتاً بزرگ تمیز دارد که به تأسیساتی مانند چندین رواق کوچک برای استراحت و اقامت مسافران، محل فروشی نوشیدنی و غیره تجهیز شده است. محوطه اطراف چشمه پر از درختان نخل بسیار زیبا و سرسبز است ، پساب این چشمه پس از خارج شدن از استخرها نخلستان های پایین دست را سیراب می کند
آبشار تزرج حاجی آباد
آبشار تزرج حاجی آباد در 175 کیلومتری شمال بندرعباس در جاده منتهی به روستای برآفتاب واقع شده است، تزرج یکی از نقاط کوهستانی این شهرستان می باشد که در جاده منتهی به روستای برآفتاب واقع شده است. آبشار تزرج، از ارتفاعات پیرامون روستا سرازیر می‌شود، یکی از زیباترین آبشارهای مناطق جنوبی ایران است و جذابیت خاصی به این روستای گرم جنوبی بخشیده است و اطراف آبشار از نخل و گیاهان طبیعی پوشیده شده است
آتشکده آتشکوه محلات
آتشکده آتشکوه از دیگر آثار باستانی شهر محلات و از مهم ترین آثار به جا مانده از دوره ساسانیان است که در پنج کیلومتری جاده نیم‌ور و در نزدیکی روستای آتشکوه نیم‌ور قرار گرفته است. عظمت این بنا به حدی است که بی‌شک از برترین آتشکده‌های زرتشتیان جهان به شمار می‌رود.
آتشکده آمل
آتشکده آمل مربوط به دوره ساسانیان است و در آمل، محله پائین بازار، در شهر قدیم (عوام کوی) واقع شده و این اثر در تاریخ ۶ اردیبهشت ۱۳۵۴ با شمارهٔ ثبت ۱۰۶۰ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. آتشکده آمل با توجه به ویژگی های خاص معماری در شمار بناهای قرن نهم هجری قمری است و در مقایسه با سایر برج های این دوره از وسعت قابل ملاحظه ای برخوردار است.

ساختمان این بقعه شامل بدنه چهار گوشه و برج مخروطی شکل است و در قسمت فوقانی بدنه دارای مقرنس های تزیینی است. آتشکده بصورت چهار گوشه و گنبد مخروطی است و گنبد آن دو پوش می باشد كه هر دو پوش آن در اثر زلزله و عوامل جوی منطقه خراب شده است. عمده تزیینات بنا طاق و قوس و قرنیس های آجری و كاشی كاری در قسمت فوقانی است.

نکته جالب در بنای این برج، کاربرد آجرهای با ابعاد و اندازه های مختلف است، با توجه به شکل کلی و شباهت بسیار آن با برج ها و آتشکده ها شناخته شده در ایران، از آثار قرن هشتم هجری یا نهم یعنی دوره ساسانیان دانسته شده است. این گنبد مدور و به شکل برجی است. جسد شمس آل رسول محمد بن محمود آملی با نام کامل شمس الدین محمد بن محمود آملی از دانشمندان پزشکان شهیر ایرانی در داخل این آتشکده به خاک سپرده شده است.

در منطقه آمل قدیم که قسمت ساسانی آن به عوام کوی معروف بود در زمان ساسانیان به همراه بازار آمل قرار داشت، که در آن زمان بازار آمل و دژ ساسانی و آتشکده بنا شد و از آن زمان آتشکده و بازار باستانی آمل به جای ماند و دژ ساسانی بر اثر هجوم اعراب در صدر اسلام به کلی خراب شد.
آتشکده سیاهگل ایوان
بنای آتشکده مربوط به دوره ساسانیان است که در ۱۵ کیلومتری جنوب غربی روستای سرتنگ و در مسیر رودخانه خروشان کنگیر ایوان قرار دارد. این بنا یکی از سالم ترین آتشکده های دوران قبل از اسلام در استان می باشد. این بنا روی چهار پایه ساخته شده و دارای گنبدی یک جداره می باشد.
آتشکده موشکان
آتشکده موشکان در فاصله ۳ کیلومتری شهر سرابله قرار دارد که مربوط به دوران ساسانیان است. این آتشکده از ملات ساروج و سنگ ساخته شده است که در طول زمان بر اثر حوادث مختلف تخریب گردیده است که در سال ۱۳۸۲ زیرزمین آتشکده مذکور توسط اداره کل میراث فرهنگی و گردشگری استان با طاق های قوسی شکل بازسازی گردیده است.
آرامگاه ابوعلی سینا
آرامگاه طبیب، شاعر و عارف ایرانی، ابوعلی سینا، که شهرت جهانی دارد در میان میدانی به همین نام واقع است. میدانی بیضوی با درختان چنار کهنسال و آب‌نماهایی الهام‌گرفته از باغ‌های ایرانی، تفرجگاه زیبایی را به وجود آورده است. طرح و نقشه‌ی بنا از روی قدیمی‌ترین بنای تاریخ‌دار اسلامی یعنی برج قابوس بن وشمگیر در شهر گنبد کاووس اقتباس شده است. تالار جنوبی آرامگاه به‌عنوان موزه، محل نگهداری سکه، سفال و اشیای کشف‌شده‌ی مربوط به هزاره‌های قبل از میلاد است. در تالار شمالی، مجموعه‌ای نفیس از کتاب‌های خطی و آثار بوعلی سینا گردآوری شده است.
آرامگاه باباطاهر عریان
"آرامگاه باباطاهر عریان، عارف، شاعر ایرانی‌تبار و دوبیتی سرای اواخر سده چهارم و اواسط سده پنجم در همدان قرار گرفته است. این آرامگاه در میدانی به همین نام در شمال همدان قرار دارد. این اثر در سال ۷۶ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

در سطح محوطه‌ی داخلی آرامگاه، کاشی‌کاری معرق و تزیینات بسیار ظریفی به کار رفته که جلوه‌ی خاصی به قسمت‌های داخلی مزار داده است. اشعار باباطاهر با لهجه ملايری یا با لهجه‌ای از زبان لری سروده شده‌اند. در محوطه داخلی این آرامگاه، ۲۴ دوبیتی روی ۲۴ قطعه سنگ زیبا حک شده و در قسمت پایین اطراف محوطه داخلی مزار نصب شده است."
آرامگاه سعدی
آرامگاه سعدی معروف به سعدیه محل زندگی و دفن سعدی، شاعر برجستهٔ پارسی‌گوی است. این اثر را محسن فروغی طراحی کرده است.
این آرامگاه در انتهای خیابان بوستان و کنار باغ دلگشا در دامنهٔ کوه در شمال شرق شیراز قرار دارد. در اطراف مقبره، قبور زیادی از بزرگان دین وجود دارند که بنا به وصیت خود، در آنجا مدفون شده‌اند. از جمله مهمترین‌های آن می‌توان شوریده شیرازی را نام برد که آرامگاهش به وسیله رواق به آرامگاه سعدی متصل شده‌است. آرامگاه شیخ مشرف الدین بن مصلح الدین سعدی شیرازی در تاریخ ۲۰ آبان ۱۳۵۳ به شمارهٔ ثبت ۱۰۱۰٫۳ در انجمن آثار ملی به ثبت رسیده‌است.
لغت‌نامه دهخدا به نقل از فرهنگ برهان قاطع نام موضعی که شیخ سعدی در آنجا آرمیده را «گازرگاه» نامیده و به نقل از فرهنگ آنندراج گازرگاه را حد شیراز نزدیک به مرقد شیخ مصلح‌الدین سعدی شیرازی دانسته است.[۱]
سکه‌های پانصد ریالی برنزی جمهوری اسلامی ایران از سال ۱۳۸۷ خورشیدی به نقش آرامگاه سعدی مزین شده‌است و همچنین از سال ۱۳۸۹ اسکناس‌های یکصد هزار ریالی با نقش آرامگاه سعدی در پشت آن چاپ شده است.
این مکان در ابتدا خانقاه سعدی بوده که وی اواخر عمرش را در آنجا می‌گذرانده و سپس در همان‌جا دفن شده‌است. برای اولین بار در قرن هفتم توسط شمس‌الدین محمد صاحب‌دیوانی وزیر معروف اباقاخان، مقبره‌ای بر فراز قبر سعدی ساخته شد.
بنا به گزارش ابن بطوطه، (که حدوداً سی و پنج سال پس از درگذشت سعدی نوشته شده و قدیمی‌ترین گزارش موجود از آرامگاه سعدی است) مردم بازدیدکننده از آرامگاه سعدی، جامه خود را در حوضچه‌هایی مرمرین می‌شستند.به باور مردم شیراز (که از قبل از سعدی و شاید قبل از اسلام وجود داشته)، شستشو در این آب، شفابخش بوده‌است.
در سال ۹۹۸ به حکم یعقوب ذوالقدر، حکمران فارس، خانقاه شیخ ویران گردید و اثری از آن باقی نماند. در سال ۱۱۸۷ ه‍.ق. به دستور کریمخان زند، بنایی معروف به عمارتی ملوکانه از گچ و آجر بر بالای آرامگاه سعدی بنا گردید. طبقهٔ پایین دارای راهرویی بود که پلکان طبقه دوم از آنجا شروع می‌شد. در دو طرف راهرو دو اتاق کرسی دار ساخته شده بود. در اتاقی که سمت شرق راهرو بود، قبر سعدی قرار داشت و معجری چوبی آن را احاطه کرده بود. قسمت غربی راهرو نیز موازی قسمت شرقی، شامل دو اتاق می‌شد، که بعدها شوریده شیرازی (فصیح الملک) شاعر نابینای شیرازی در اتاق غربی این قسمت دفن شد. طبقهٔ بالای ساختمان نیز مانند طبقه زیرین بود، با این تفاوت که بر روی اتاق شرقی که آرامگاه سعدی در آنجا بود، به احترام شیخ اتاقی ساخته نشده بود و سقف آن به اندازهٔ دو طبقه ارتفاع داشت.

بر اساس روایت محمدتقی بهروزی در اوایل دوران قاجار، یکی از علمای شیراز به دلیل انتساب سعدی به مذهب اهل تسنن، دستور تخریب و شکستن سنگ آرامگاه او را می‌دهد و این سبب می‌شود که مدتی بعد علی‌اکبرخان قوام‌الملک شیرازی نسبت به تهیه و نصب سنگ کنونی اقدام کند، و بخشی از اشعار سعدی برگرفته از بوستان را که در ستایش پیامبر اسلام سروده شده‌اند، با اندکی تغییر روی آن حک کند. این سنگ در بنای ساخته‌ شده توسط کریم‌خان زند تا زمان آغاز ساخت آرامگاه کنونی وجود داشت.

این بنا در دورهٔ قاجاریه (سال ۱۳۰۱) توسط فتحعلی‌خان صاحب‌دیوان مرمت شد و چند سال بعد نیز حبیب‌الله‌خان قوام‌الملک دستور تعمیر و ترمیم قسمتی از بنا را صادر کرد. سپس تولیت آن به «کربلایی سید زین العابدین چینی (حسینی نیک)» سپرده شد و ایشان در سال ۱۳۲۱ ه‍.ش. در گذشت.

سال ۱۳۲۴ شعبۀ انجمن آثار ملی در شیراز با عضویت و دبیری استاد علی سامی تشکیل شد که یکی از ایده‌های اولیۀ آن، احیای مجموعۀ سعدیه بود. سال ۱۳۲۵ بر اساس مصوبۀ دولت مقرر شد از فروش قند و شکر آزاد کارخانۀ قند مرودشت، کیلویی دو ریال برای ساختمان آرامگاه سعدی هزینه شود؛ اما اقدامات عملی و جدی از سال ۱۳۲۷ یعنی زمانی که علی‌اصغرخان حکمت، رییس انجمن آثار ملی کشور و دبیرکل یونسکو در ایران بود و علی سامی نیز به عنوان دبیر انجمن آثار ملی در شیراز فعالیت می‌کرد، آغاز ‌شد.

بنایی که در زمان کریمخان ساخته شده بود تا سال ۱۳۲۷ ه‍.ش. برپا بود. در سال ۱۳۲۷ پس از کسب موافقت اولیه برای احیای مجموعۀ سعدیه، از مسیو گدار که در آن زمان مدیر باستان‌شناسی ایران بود دعوت شد به شیراز بیاید و نظر خود را بیان کند؛ ولی پس از بحث و بررسی‌های گوناگون و بر اساس گزارش انجمن آثار ملی، در سال ۱۳۲۸ قرارداد طراحی آرامگاه سعدی با یک شرکت ساختمانی بسته ‌شد و مهندس محسن فروغی و مهندس علی‌ صادق به عنوان طراحان سعدیه آغاز به کار ‌کردند. به این ترتیب در اسفندماه ۱۳۳۰ ساخت بنای آرامگاه سعدی که طراحان آن ایرانی و معماران و کارگران آن نیز شیرازی بودند، با اقتباس از کاخ چهل ستون و تلفیقی از معماری قدیم و جدید ایرانی در باغی به مساحت ۷۰۰ ۷ مترمربع به پایان ‌رسید. در بعدازظهر یازدهم اردیبهشت‌ماه ۱۳۳۱ آرامگاه سعدی با حضور دکتر محمود حسابی که در آن زمان وزیر فرهنگ بود و علی‌اصغرخان حکمت و تعداد زیادی از شاعران، نویسندگان، بازرگانان و صاحب منصبان افتتاح ‌شد. همزمان با افتتاح سعدیه، در صبح‌‌ همان روز از مجسمۀ سعدی که در دروازۀ اصفهان نصب شده بود پرده‌برداری شد. این مجسمه توسط هنرمند برجستۀ ایرانی، استاد ابوالحسن صدیقی ساخته شد و بر اساس گزارش مالی انجمن آثار ملی، برای ساخت آن ۱۴ هزار و ۵۰۰ تومان به استاد پرداخت شد؛ البته کل هزینۀ ساخت سعدیه در آن سال، ۹۸۰هزار تومان بود.
ارگ بم
ارگ بم، بزرگ‌ترین مجموعه خشت و گلی جهان، از مهم‌ترین جاهای دیدنی کرمان می‌باشد. قدمت این ارگ عظیم به دوران پیش از میلاد مسیح بر می‌گردد و از قدیمی‌ترین مراکز شهرنشینی در جهان شناخته می‌شود. این مجموعه عظیم با مساحتی در حدود 180 هزار مترمربع بر روی صخره‌ای عظیم و طبیعی ساخته شده که برای حفاظت از آن در برابر حمله‌های احتمالی، دور تا دور آن خندق‌هایی حفر شده‌است. بلندترین عمارت این مجموعه دارای 5 طبقه بوده که محل سکونت و حکومت حاکم بوده است. پس از ورود اسلام نیز دو مسجد و یک زورخانه به مجموعه ارگ بم اضافه گردیده‌است. این ارگ زیبا و فوق‌العاده که مقصد تعداد بسیاری از توریست‌ها، جهانگردان و گردشگران می‌باشد در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده‌است. همچنین به شماره 519 در فهرست آثار ملی ایران ثبت شده‌است. در زلزله بم در سال 1382 بیش از نیمی از این مجموعه عظیم تخریب شد که پس از گذشت سال‌ها همچنان روند مرمت آن ادامه دارد
ارگ تبریز
"ارگ تبریز (ارگ علی‌شاه) به بازمانده‌های ایوان جنوبی ارگ علیشاه در شهر تبریز گفته‌می‌شود. بنای نخستین ارگ به سده هشتم هجری بازمی‌گردد که بنای بزرگ ناتمامی با هدف اولیه ساخت مسجد ساخته شد. در سال‌های بعد با استفاده از دیواره‌های به جا مانده از بنای نخستین مسجد، قلعه‌ای نظامی به جای آن ساخته شد که سال‌ها به عنوان باروی نظامی و بخش جنوبی دیوار شهر مورد استفاده قرار گرفته‌است. استفاده از این بنا به عنوان قلعه نظامی به ویژه در دوران قاجار تا پایان دولت خود مختار مشهود بوده‌است. در زمان حکمرانی سلسله قاجار با افزودن پیوست‌های گوناگون از جمله کارخانه ریخته‌گری توپ، عمارت کلاه فرنگی و ساختمان سربازخانه بنای نظامی تکمیل شد. بخش‌های اضافه شده به دیوارهای نخستین در دوران پهلوی تخریب شد و بخش‌هایی نیز در دوران پس از انقلاب تخریب گردید.
امروزه تنها دیواره جنوبی ارگ پا بر جا مانده‌است که در ساعاتی از روز برای بازدید عموم آزاد است. محوطه اطراف ارگ در دهه‌های پس از انقلاب دستخوش تغییرات زیادی شد که برای احداث مصلی در نظر گرفته شد. در فضای پیرامون ارگ مسجد بزرگی بنام مصلی بزرگ تبریز بنا شده که بخشی از فضای دیداری ارگ را تهدید کرده. از این مصلی در مراسم گوناگون دولتی و در روزهای جمعه برای برگزاری نماز جمعه استفاده می‌شود.
این اثر در تاریخ ۱۵ دی ۱۳۱۰ با شمارهٔ ثبت ۱۷۰ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
بنای نخستین ارگ در میان سال‌های ۷۱۸ تا ۷۳۹ هجری قمری با هدف ساخت آرامگاه بزرگی در صحن مسجد علیشاه تبریز در هنگام وزارت علیشاه انجام شد. با فروریختن سقف بنا به هنگام ساخت و با مرگ علیشاه ادامه ساخت بنا در آن زمان متوقف شد. با آغاز جنگ‌های ایران و روسیه در سال‌های ۱۸۰۴–۱۸۲۴ و جنگ ایران و انگلیس در ۱۸۵۷ این بنا و محوطه پیرامون آن به سرعت به ارگی نظامی تغییر کاربری داده‌شد. به فرمان عباس میرزا ولیعهد قاجار سربازخانه، ستاد فرماندهی جنگ ارتش ایران، و کارخانه ریخته‌گری و توپ ریزی در محوطه ارگ تبریز ساخته شد. همچنین در دوره قاجار عمارت کلاه فرنگی نیز در همین محوطه ساخته شد. محوطه ارگ تبریز در دوران مختلف قاجار به عنوان بخشی از برج و باروی شهر و همچنین محل انبار مهمات نظامی استفاده شده‌است.
در دوران پس از مشروطه با هجوم روس‌ها مردم تبریز به دفاع در برابر تهاجم پرداختند. در این زمان ارگ نقطه تمرکز مدافعان تبریزی بود. آن‌ها توپی را نیز به بالای ارگ انتقال داده بودند تا در دفاع از مواضع خود از آن استفاده نمایند. با سقوط تبریز و به هنگام اشغال تبریز بدست نیروهای روس در سال ۱۲۹۰ روس‌ها دیوار ارگ را به توپ بستند. پس از اشغال نیز به علت بی‌مبالاتی روس‌ها در جابجایی گلوله‌های توپ آتش بخشی از برج و باروی ارگ را فرا گرفت.
در دوران مشروطه و پس از آن در محوطهٔ ارگ، بناهای دیگری شامل مدرسهٔ نجات، یکی از نخستین مدارس سبک مدرن ایران، و سالن تئاتر شیر و خورشید ساخته شده بود. در دوران پهلوی با تخریب پیوست‌ها زمان قاجار پارک باغ ملت در محوطه جنوبی ارگ ساخته شد. بنای ارگ تبریز و محوطهٔ باستانی آن در ۱۵ دی ۱۳۱۰ خورشیدی به شمارهٔ ۱۷۰ در فهرست آثار ملی ایران به‌ثبت رسیده‌است و نقشهٔ حریم استحفاظی قانونی و ضوابط حفاظتی آن در نشست ۲۹ خرداد ۱۳۵۷ شورای حفاظت آثار تاریخی ادارهٔ کل حفاظت آثار تاریخی مشخص و مورد تأیید اعضا قرار گرفته‌است.
در سال ۱۳۱۰ حصار و باروهای قاجاری ارگ تخریب شد و ارگ با عنوان مسجد علی‌شاه به ثبت در فهرست آثار میراث فرهنگی ایران رسید. در سال‌های ۱۳۵۳ تا ۱۳۵۷ بیشتر سازه‌های قاجاری بنا با بهانه ایجاد فضای سبز تخریب شد. در سال ۱۳۶۰ به بهانه تأسیس مصلای نماز جمعه، دیوار شمالی عهد ایلخانی ارگ و به همراه پلکان قاجاری ارگ توسط جهاد سازندگی با استفاده از بولدوزر و مواد منفجره تخریب شد. در سال ۱۳۷۶ مجری طرح مصلای جدید تبریز در محدوده بنای ارگ اقدام به خاکبرداری عمیق در محدوده شرقی ارگ با استفاده از ماشین‌آلات سنگین نمودند. در نتیجه این خاکبرداری بازمانده‌های زیرساخت‌های مسجد ارگ علیشاه نابود شد. در بازسازی ارگ مابین سال‌های ۱۳۷۹ تا ۱۳۹۱ توسط سازمان میراث فرهنگی ایران باقی‌مانده علایم و نشانه‌های مربوط به ساخت و ساز دوران قاجار از این بنا زدوده شد.
امروزه تنها بخشی از دیوارهای عظیم و محراب بسیار بلند شبستان جنوبی این مسجد برجای مانده‌است. همین بنای باقی‌مانده از ارگ نیز تحت تأثیر بنای مصلی جدید که با بلندایی بیشتر از میزان پیش‌بینی شده در طرح حفاظت ارگ ساخته شده قرار دارد. بازمانده‌های ارگ حاکی از وجود یک ایوان به پهنای ۳۰٬۱۵ متر و جرز و دیوارهای کناری به ضخامت ۱۰٬۴۰ متر و پی‌ها و فونداسیونی ژرف و حجیم متناسب سازه‌های بالایی و بلندای احتمالی بنا تا خط آغاز طاق استوانه‌ای ۲۵ متر (البته دقت رد تناسب سازه‌های اثر ۳۶ متر درست به‌نظر می‌رسد) بوده‌است."
ارگ راین
کرمان با قدمتی طولانی پر از ارگ، دژ و آثار تاریخی می‌باشد. یکی دیگر از ارگ‌های موجود در کرمان، ارگ راین بوده که نسبت به ارگ بم سالم‌تر باقی مانده‌است. این ارگ که از زمان ساسانیان برجای مانده در شهر کرمان واقع شده‌است. فضاهای موجود در این ارگ شامل حاکم‌نشین، خانه‌های عیانی و عامه‌نشین، آتشکده، انبار، سربازخانه، اصطبل و غیره می‌باشد. نقشه این ارگ تقریباً مربع شکل بوده و دارای چند برج است. ارگ راین با مساحتی در حدود 22 هزار مترمربع، سومین بنای خشتی بزرگ جهان بعد از ارگ بم و ارگ مورچه خورت می‌باشد. این ارگ که در جنوب غربی شهر راین واقع شده از مهم‌ترین قطب‌های گردشگری این شهر می‌باشد. ارگ راین که به شماره 12867 در فهرست آثار ملی ایران ثبت شده، هر ساله مقصد بسیاری از گردشگران داخلی و خارجی می‌باشد.
ارگ کریم خانی
ارگ کریم خانی در مرکز شهر شیراز قرار دارد. این ارگ در دوره سلطنت سلسله زندیه ساخته شده‌است و پس از اینکه کریم خان زند شیراز را به عنوان پایتخت خود و این مکان را به‌عنوان مکان زندگی خود انتخاب کرد، به ارگ کریم خانی معروف شد. در زمان سلطنت سلسله پهلوی از ارگ به‌عنوان زندان استفاده شد که آسیب‌هایی به آن وارد شده‌است. در سال ۱۳۵۰ این ارگ به اداره فرهنگ و هنر وقت واگذار شد. این بنای بزرگ اکنون زیر نظر سازمان میراث فرهنگی جمهوری اسلامی ایران اداره می‌شود و از چند سال پیش کار مرمت این بنا آغاز شده‌است تا به عنوان موزه بزرگ فارس مورد استفاده قرار گیرد.
]
ساخت ارگ بین سالهای ۱۷۶۶ و ۱۷۶۷ میلادی انجام شد و کریمخان بهترین معماران زمان خود را جهت ساخت آن بکار گرفت. او همچنین بهترین مصالح را از داخل و خارج کشور تهیه و ساخت بنا را به‌سرعت تمام کرد. این بنا در دوره زندیه به‌عنوان محل استقرار حکومت و در دوره قاجاریه به‌عنوان محل زندگی فرمانداران محلی استفاده می‌شد. عبدالحسین میرزا فرمانفرما حکم‌ران فارس، دستور به بازسازی مینیاتورهای نقاشی شده در این بنا داد.
بنای ارگ ترکیبی از دو معماری مسکونی و نظامی است. بخش درونی ارگ با ایوان‌ها و اتاق‌های نقاشی شده، آبنماها و باغچه‌ها از ظرافت خاصی برخوردار است. سه ضلع شمال، جنوب و غرب هر یک دارای یک ایوان و شش اتاق مسکونی در دو طرف آن است. ضلع شرقی شامل حمام خصوصی و برخی امکانات خدماتی است.

برج و باروی چهارگانه به انضمام خندقی که سابقاً دور آن حفر شده بود نیز نقش دفاعی بنا را بر عهده داشته‌اند. ضخامت دیوارها در پایه ۳ متر و در بالا ۱۲ متر است. ارتفاع برجها نیز ۱۴ متر می‌باشد و از آجر ساخته شده‌اند.

یکی از برج‌های چهارگانه این ارگ مانند برج پیزا کج شده بوده و به این خاطریکی از جاذبه‌های گردشگری شیراز به حساب می‌آمد. روند توقف کج‌شدگی این برج به لحاظ فنی و مهندسی مورد اهمیت قرار دارد.

توصیف محوطه
نمای بیرون این بنا آجرکاریست و بلندی دیوارهای کنگره دار 12 متر است که در هر گوشه یک برج 14 متری برپا شده.در قسمت لبه های دیوار جان پناه های بسیار مناسبی جهت دیده بانی و تیراندازی به هنگام جنگ ساخته شده است.ظاهر بنا حتی در محوطه داخلی تزیین زیادی ندارد و تنها به نمای داخلی اتاقها محدود میشود.
مصالح عمده به کاررفته دربنا آجر و سنگ میباشد که تنها سنگ مرمر به کاررفته و از تبریز اورده شده بود.
ساختمان ارگ دارای دیوار های ببسیار ضخیم و نفوذ ناپذیریست.بیشترین ضخامت دیوارها در دیوارهای بیرونی ارگ وجود دارد.در این دیوارها درقسمت بالا ناودانهایی سنگی جهت باران درست شده و نیز مزقله هایی جهت تیراندازی تعبیه شده است.
برج ها در چهارگوشه ارگ ساخته شده و هر یک 6متر شالوده دارد.گفته شده در هنگام ساخت این بنا به علت نشست خاک و نامناسب تشخیص دادن خاک شمال غربی جهت ایجاد برج میبایست وزن زیادی را تحمل کند محل ساخت ان چند متر به سمت غرب کشیده شده به همین علت این برج در راستای برجهای دیگر نیست و به شکل ذوزنقه ی ناقص درامده است.این برجها دارای سه طبقه مجزا هستند وتوسط راه پله هایی به صورت دورانی قابل رفت‌وآمد میباشد.در این طبقات دو اتاق وجود دارد یک اتاق جهت استراحت نگهبانان و یک اتاق جهت نگهداری اسلحه.این برجها توسط دری به پشت راه دارد.ورودی ارگ در نمای بیرونی با یک تابلوی بزک کاشیکاری صحنه نبرد رستم با دیو سفید مزین شده که مربوط به دوره قاجار است. نمای کاشیکاری محوطه داخلی در ضلع شرقی بالای در ورودی کاملاً ازبین رفته است.
وجود شیر سرها در دور تا دور لبه بام ضمن جلوگیری از تابش مستقیم خورشید در ظهر تابستان به داخل اتاقها در هنگام بارندگی به خوبی از پنجره های بزگ گره چینی محافظت میکند.

سنگهای به کاررفته از جنس سنگ آهک معروف به گندمک میباشد.بر روی این سنگها علامتی است که منحصر به افراد سنگتراش سازنده ی آن قطعات میباشد و به منزله ی مهر سنگتراش است.
ارتباط اتاقها
تمامی اتاقها از قسمت داخل به هم مرتبط می شود و بدون بیرون امدن از فضای داخلی قابلیت رفت‌وآمد دارند.ورودی اتاقها کاملاً روبروی یکدیگر است و تنها یک فضای راهرو مانند بین دو اتاق فاصله انداخته است.
اتاقهای کوچک بالای راهرو ها که شامل چهار اتاق در هر ضلع می شود با مقرنس و تزییناتی مشابه مزین شده ولی در نقاشی آن مواد و مصالح با درجه کیفیت پایین بکاررفته است.

این اتاقهای کوچک در قسمت پشتی دارای پستویی هستند که روبه روی پستوهای پایین ساخته شده است.علاوه بر این اتاقها درهر ضلع در دوطرف شاهنشین راهرو های کوچکی وجود دارد که راه ارتباطی با محوطه می باشد هیچ ارتباطی با اتاقهای اصلی ندارد.به نظر میرسد در راهرو ها اتاقهای کوچکی ساخته شده که توسط پلکانی به راه رو پایین متصل می شود.این فضا بیشتر جهت استراحت غلامان بوده است.
اجزای معماری در داخل اتاقها
رنس
طاقچه های بالای دوال
سردر
ازاره های اتاق
کفپوش
ارسی
پستو
طاقچه های پایین
قطاربندی
کتیبه های بالای طاقچه های پایین
قوش مقرنس سقفها در هر یک از اتاقهای ارگ منحصر به فرد میباشد.و تنها در دیگر اتاق ضلع شمالی وجنوبی سقفها با مقرنس کامل و دوبرابر طاقهای معمول در ارگ کار شده.
نقش مایه ی داخل طاقچه ها ی بالای دوال شامل نقوش تذهیبی میباشد.که معمولاً از سه چیز تشکیل شده است در قسمت وسط یک نقش بزرگتر و در بالا و پایین ان نقش شاپرک.
شاهنشین
شاهنشین های سه ضلع شمالی غربی و جنوبی مرسوم به تالار بلندپایه بهشت پیرایه است.
شاهنشین شمالی برای زمستان بسیار مناسب میباشد.دو ستون جلوی این شاه نشین از سنگ یکپارچه معروف به گندمک میباشد که بر روی آن تزینات گل شاه عباسی نقش بسته است.در این شاه نشین که نمای بسیار زیبایی دارد یک نیم کاسه مقرنس رو به حیاط وجود دارد و زیر آن بخاری قرار دارد و قسم دوال زیر سقف با مقرنس تزیین شده و سقف کاذب آن چوبی بوده است.اتاقهای شمالی کاملاً قرینه ی قسمت جنوبی میباشد.
در جبهه ی غربی شاهنشین اصلی که روب روی حوض بزرگ است قراردارد.این شاهنشین به جای ستون های سنگی دارای ستونهای چوبی با نقوش تزیین مارپیچ است.چوب این ستونها یک تکه و از جنس چوب سرو است و قسمت بالای آن مقرنس کار شده است.(قسمت تهتانی ستون چوبی اخیراً مورد مرمت قرار گرفته)شاه نشین ضلع غربی کاربردی تابستانه دارد.
حوض آب
حوض آب با سنگهای یکپارچه است که با فواره هایی همراه می باشد.جنس سنگ آن از نوع آهکی و معروف به اتابک است.این نوع حوض در برابر آب بسیار مقاوم است.

حوض های شمالی و جنوبی در امتداد خود آبراهه ای دارد که در انتها به یک گودال مکعب شکل سنگی منتهی می شود.
سیستم آبرسانی ارگ
آب این مجموعه از آب قنات رکن آباد معروف به رکنی تامین شده است.این آب از نظر املاح معدنی بهترین آب شیراز محسوب میشده است و هم اکنون با خراب شدن این قنات سیستم آبرسانی این مجموعه از بین رفته است.
حمام ارگ
حوض حمام ارگ کریمخانی
حمام ارگ جزو اولین حمام های اختصاصی با این سبک در ایران میباشد و جهت استحمام خانواه سلطنتی مورد استفاده قرار میگرفته است.
قسمت اول ورود به حمام سربینه آن میباشد.در این مکان چهار سکو جهت نشستن و لباس کندن دارد.
در وسط این قسمت حوض هشت گوشی وجود دارد.در گوشه ای از سربینه محلی برای گرم کردن فضا توسط آتش و درست کردن چای و قلیان کشیدن تعبیه شده.
در زیر سکو های سربینه محل گذاشتن کفش و بسته لباس بوده است.
کارهایی که در سربینه انجام میگرفته شامل
حجامت
خالکوبی
مشت و مال
صحبت کردن
صرف چای و قلیان کشیدن بوده.
سربینه توسط راه رویی به گرم خانه متصل میشود.
گرم خانه ی حمام سه قسمت را شامل میشود:
فضای گرم خانه
خزینه
نورخانه
گرم خانه توسط کانال هایی که جهت جریان هوای گرم به زیر دیگ خزانه متصل است وجود دارد.
خزینه سه قسمت دارد در قسمت وسط دیگ مسی نصب شده و در زیر دیگ آتش روشن میشده است.دو حوض طرفین آن حاوی آب ولرم بوده است.[۵]
کاربری
در حال حاضر این مجموعه به عنوان یک بنای تاریخی و دیدنی محسوب میشود.که هرساله افراد زیادی از سراسر دنیا برای دیدن این بنای تاریخی می آیند. و از نزدیک شاهد زیبایی های این بنا میشوند.
وضعیت موجود
قسمت هایی از این بنا به منظور جلوگیری از شدت اسیب دیدگی توسط گروه های کارشناس مرمت احیا شده است. با این حال با گذشت زمان قسمت هایی از طرح ها و نقاشی ها و مقرنس های سقفها از بین رفته است.
اما متأسفانه به دلیل نا اگاهی مردم از ارزش و اهمیت بنا های تاریخی شاهد یادگاری هایی در قسمت های مختلف این بنا میباشیم.ک موجب خراب شدن بنا میشود.همه افراد جامعه باید برای فرهنگ سازی این موضوع ومراقبت از میراث های با ارزش بکوشیم تا بیش از این آثار با ارزشی که از گذشته برای ایندگان مانده از بین نبریم.
ارگ کلاه فرنگی
این ارگ در شهر بیرجند واقع شده و در دوره قاجار ساخته شده است. از نام های دیگر این بنا می توان به ارگ حسام الدوله، قصر بی بی عروس و ارگ سرکار اشاره نمود. شکل این بنا 6 ضلعی بوده و راس آن مخروطی شکل و از موادی مانند آجر و آهک و گل در ساخت این بنا استفاده شده است.
النگدره
النگدره
محوطه النگدره مربوط به دوران‌های تاریخی پس از اسلام است و در شهرستان گرگان، بخش مرکزی، شمال پارک جنگلی النگدره واقع شده و این اثر در تاریخ ۱۰ بهمن ۱۳۸۳ با شماره ثبت ۱۱۲۹۲ به‌ عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
باغ اکبریه
این باغ در روستای اکبریه واقع شده است که در شهر بیرجند می باشد. این باغ در سال 2011 میلادی در یونسکو به ثبت رسیده است. این باغ نیز مربوط به دوره ی قاجار بوده و از جند عمارت ساخته شده است که معروف ترین آن به حشمت الملک نام دارد که دارای دو طبقه مجزا می باشد. این باغ دارای چشم اندازی بسیار زیبا بوده و توانسته است نظر بسیاری از گردشگران را به خود جلب نماید. ریسمون نیز با برگزاری تورهای خود در فصل های مناسب این امکان را فراهم نموده است تا گردشگران بتوانند نهایت لذت را از سفر خود ببرند.
باغ ملی مشهد
مشهد درست وسط یکی از شلوغ‌ترین و پرترددترین مراکز تجاری و مسکونی مشهد است. درواقع اولین پارک تفریحی مشهد است که در حاشیه خیابان قدیمی ارگ احداث شده و در گذشته با آب یکی از قنات های مشهور مشهد مشروب می شده است. اکنون باغ ملی به صورت پارک محلی درآمده است، اما در عین حال به دلیل قدمت ازاهمیت خاصی برخوردار است. بخش‌های مختلف این پارک با انواع چنارهای قدیمی و درختان مختلف و گونه‌های گیاهی و گلکاری و چمن و فضای سبز مزین شده است.
در این مکان در واقع محل ارگ شهر بود، محمود سیستانی مالک آن بوده است. قنات رکن‌آباد، یکی از قنات‌های مشهور شهر، نیز از این باغ می‌گذشت. در حال حاضر این بوستان بزرگ و باصفا با آب‌نما و درختان بلند به مکانی زیبا و خاص در شلوغی و هیاهوی وسط شهر تبدیل شده است. در دل این باغ سزسبز تندیس‌هایی از مشاهیر علم و ادب و عرفان به چشم می‌خورد. باغ در حال حاضر در تملک شهرداری است.
برج خاموشان
برج خاموشان یزد در ۱۵ کیلومتری جنوب شرقی یزد قرار دارد. این بنا، دخمه یا دادگاه زرتشتیان بوده است. زرتشتیان طبق آیین و سنت خود، اموات خود را در دخمه‌ها قرار می‌دادند تا طعمه کرکس‌ها شوند. سپس استخوان های به جای مانده از اجساد را داخل فضای میان تهی دخمه می‌ریختند. این برج بر بلندای کوهی در منطقه صفائیه یزد قرار دارد.
برج مدور
برج مدور
برج هشتل
برج هشتل مجموعه عظیم پنج برج آرامگاهی است که در 5 کیلومتری شرق آمل از جاده بابل، در روستای هشتل واقع شده است. این برج ها یکی از خاص ترین مکان های تاریخی هستند که به شکل مثلث کنار هم چیده شده اند. بزرگترین برج آن مربوط به یکی از سرداران میرقوام الدین مرعشی، سر سلسله مرعشیان است.

شهرت این سردار به دلیل مقاومتی ست که در زمان حمله تیمور از خود نشان داد. سردار سپاه میر قوام الدین جان خود را برای حفاطت مردمش در مقابل حمله چنگیز از دست داده است. بنای اصلی بقعه چهار ضلعی است که مسجدی متصل به آن است و ایوانی در جلوی مسجد ساخته شده است. بنای اصلی از داخل چهار گوشه است. در هر یک از اضلاع یک طاقنمای بلند است.

با چهار گوشواره گود، چهار ضلعی تبدیل به دایرۀ کامل شده و بر روی این دایره گنبدی بلند نوک تیز زده اند. نمای خارجی بنا چهار ضلعی است که میان هر یک از اضلاع طاقنمای بزرگی است. بالای هر یک از بدنه ها سیزده قرنیس سینه کفتری است.

گنبد بنا از خارج از نوع گنبدهای زاویه دار مخروطی است سه گنبد دیگر در گورستان به بقعه متصل است. برج هشتل در تاریخ 7/5/1382 به شماره 9351 در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده است.
بش قارداش
بنای آرامگاهی بش­قارداش از آثار برجستۀ دورۀ قاجاری در شهرستان بجنورد است که طرح كلي پلان آن از يك گنبدخانه در وسط و دو اتاق كوچك­تر در طرفین تشكيل شده که ورودی آنها در ضلع غربی است. در جلوي هر ورودی ايواني با قوس جناقي وجود دارد که در طرفین آن مناره­ای ساخته­اند. سراسر نماي غربي بنا، روي ستون­ها و نيز گنبد با كاشی­های فیروزه­ای و هفت رنگ تزئین شده است. این بنا آرامگاه سردار مفخم، حاکم منطقه شمال خراسان در دوره قاجار است.
بقعه حمدالله مستوفی
آرامگاهی به یادگار مانده از دوره ایلخانی که قدمت آن حدود ۷۰۰ سال است. حمدالله مستوفی از نویسندگان و تاریخ‌نگاران مشهور دوره ایلخانی‌ست که مولف نزهه‌القلوب و ظفرنامه می‌باشد. بقعه حمدالله مستوفی قزوین، با سبک معماری آذری خود شناخته می‌شود. این بنا دارای گنبدی فیروزه‌ای رنگ و مخروطی‌ست که کتبیه‌ای به خط ثلث، آثار و شجره‌نامه حمدالله مستوفی را معرفی می‌کند. این بنا در ۲۰ بهمن‌ماه ۱۳۱۸ شمسی در فهرست آثار ملی کشور ثبت شد.
بقعه شیخ صفی الدین اردبیلی
یکی از معروف ترین جاهای دیدنی اردبیل که می توانید از آن دیدن کنید بقعه ی شیخ صفی الدین اردبیلی است. این بقعه از جمله آثاری است که در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده و همچنین در فهرست میراث جهانی یونسکو هم این بقعه ثبت شده است. این مجموعه بسیار نفیس و با ارزش که در نوع خود مجموعه ای بی نظیر محسوب می شود و قسمت های مختلف از قبیل چینی خانه، جنت سرا، خانقاه، چله خانه، شهیدگاه، چراغ خانه و حرمخانه را در خود جای داده است. این جاذبه در میدان عالی قاپو اردبیل قرار دارد و مدفن «شیخ صفی‌الدین»، موسس فرقه‌ی صفویه است که پس از فوت ایشان در سال ۷۵۳ هجری قمری، به همت «صدرالدین موسی»، فرزند وی ساخته شد.
بناي عمارت مفخم
عمارت مفخم بزرگترين و شاخص­ترين اثر تاريخي دروۀ قاجار در استان خراسان شمالی است که در اوایل دهۀ 1300 هجری قمری بدستور يار محمدخان شادلو معروف به سردار مفخم، حاکم منطقه شمال خراسان، به عنوان محل سکونت وی و خانواده­اش ساخته شده است. اين بنای مجلل 34 اتاق با دو تالار بزرگ دارد. نمای اصلی ساختمان در سمت جنوب است که سراسر آن به زیباترین وجهی با انواع فنون كاشيكاري معرق، معقلي، هفت رنگ و با طرح­ها و نقوش انساني، حيواني، اسليمي، ختايي و هندسي زینت یافته است. مصالح بکار رفته در بنا آجر با ملات گچ است و هر طبقه ساختمان داراي دو ايوان شمالي و جنوبي مي باشد، سرتاسر بنا با کاشي هاي خشتي و هفت رنگ زيبا در اندازه و شکل هاي مختلف به رنگهاي فيروزه اي، زرد، صورتي، بنفش، سفيد، سبز، سرخ و سياه کاشي کاري شده و هر ستون با طرح و نقش خاص خود زينت داده شده است. نماي بيروني ساختمان تصاويري از دو فرشته بالدار، چهره هاي انساني، نقاشي از گل و گياه و پرنده، طبيعت و طرحهاي هندسي سده 13 را به تماشا مي گذارد. اين بناي تاريخي با شماره 952 در فهرست آثار تاريخي به ثبت رسيده است. بنای عمارت مفخم پس از مرمت و احیا به موزه بزرگ باستان شناسی و مردم شناسی استان تبدیل شده است.
بنای تاریخی خواجه خضر
این مکان از مکان های با ارزش این استان محسوب شده و در شهر بیرجند واقع شده است که مسافران توسط تور گردشگری ریسمون می توانند از این مکان دیدن نمایند. زمان ساخت این بنا به دوران قاجاریه بر می گردد و دارای یک ایوان با نمای آجری می باشد. این بنا همچنین دارای دو طبقه می باشد و به طور قرینه ساخته شده است این بنا به خاطر آرامگاه هایی که در اطراف آن قرار داشتند دارای ارزش فراوانی می باشد و به دلیل داشتن قدمتی بسیار تعداد زیادی از مسافران برای دیدن این منطقه به این مکان سفر می کنند.
بندر کنگ
بندر کنگ در 6 کیلومتری شرق بندر لنگه قرار دارد. فاصله بندرکنگ تا بندرعباس 165 کیلومتر است. منطقه‌ای گسترده‌ ای است از توابع بخش مرکزی شهرستان بندر لنگه در استان هرمزگان واقع در جنوب ایران. بیشتر اهالی کنگ شافعی مذهب و فارسی زبان هستند و با لهجه بندری صحبت می کنند
پاسارگاد
مجموعه میراث جهانی پاسارگاد مجموعه‌ای از سازه‌های باستانی برجای‌مانده از دوران هخامنشی است که در شهرستان پاسارگاد در استان فارس جای گرفته‌است.
این مجموعه دربرگیرنده ساختمان‌هایی چون آرامگاه کوروش بزرگ، مسجد پاسارگاد، باغ پادشاهی پاسارگاد، کاخ دروازه، پل، کاخ بارعام، کاخ اختصاصی، دو کوشک، آب‌نماهای باغ شاهی، آرامگاه کمبوجیه، ساختارهای دفاعی تل تخت، کاروانسرای مظفری، محوطهٔ مقدس و تنگه بلاغی است.
این مجموعه، پنجمین مجموعه ثبت‌شده در فهرست آثار میراث جهانی در ایران است که در نشست یونسکو که در تیرماه سال ۱۳۸۳ در چین برگزار شد به دلیل دارا بودن شاخص‌های فراوان با صد در صد آرا در فهرست میراث جهانی به ثبت رسید.
در سال ۵۲۹ پیش از میلاد کوروش به قبایل سکاها در آسیای مرکزی (شمال شرق ایران) حمله کرد و در جنگ با ماساگت‌ها کشته شد. وی را در پاسارگاد دفن کردند.
پاسارگاد در دشتی بلند به بلندای ۱۹۰۰ متر از سطح دریا، در حصار کوهستان جای گرفته‌است. در سده هفتم قمری اتابکی از سلغریان پارس درنزدیک آرامگاه کورش بزرگ مسجدی ساخت که در آن از سنگ کاخ‌ها استفاده شده‌بود. به مناسبت جشن‌های ۲۵۰۰ ساله شاهنشاهی ایران در سال ۱۹۷۱ این سنگها دوباره به جاهای اصلی خود بازگردانده شدند. کاخ محل سکونت بی تردید نشان از تأثیر و نقش معماری یونانی دارد. گویا هنگامی که کورش در سال ۵۴۵ پیش از میلاد سارد (پایتخت لیدی، شهری در غرب ترکیهٔ امروزی) را به تصرف درآورد به شدت تحت تأثیر بناهای مرمرین شاهان لیدی قرار گرفته‌است. چه بسا او همان زمان شماری از اساتید اهل لیدی را در پاسارگاد به کار گماشته‌است. در کاخ تناسب جذاب سنگهای مرمر تیره و روشن، مخصوصاً در پایه‌ها، جلب نظر می‌کند. این سنگها از پیرامون سیوند آورده شده‌است. دشت پاسارگاد در قسمت شمالی استان فارس و میان رشته کوه‌های زاگرس در فاصله۱۳۰ کیلومتری شمال شیراز واقع شده‌است. میانگین ارتفاع دشت از سطح دریا ۱۸۵۰ متر است که وسعتی حدود ۱۹۰ کیلومتر مربع را در بر می‌گیرد. اقلیم آن کوهستانی با تابستانهای معتدل و زمستانهای نسبتاً سرد است. قدمت منطقه پاسارگاد بر اساس پژوهش‌های باستان‌شناسی به دوره میانی پارینه سنگی می‌رسد. اما شاخص‌ترین دوره فرهنگی دشت پاسارگاد، دوره هخامنشی است. بر اساس مدارک و شواهد موجود نام پاسارگاد برای نخستین بار در دوره هخامنشی مطرح می‌شود که از لحاظ مکانی به دشتی اطلاق می‌شود که کوروش بزرگ به عنوان مرکز فرماندهی خود برگزید و در آن اقدام به ساخت بناها و کاخهایی نمود. مجموعه تاریخی- فرهنگی پاسارگاد شامل آرامگاه کوروش بزرگ، کاخ‌های دروازه، بارعام، اختصاصی و بنای برج سنگی(آتشکده)، دژ (تل تخت)، باغ شاهی، پل و محوطه مقدس است. در دوره اسلامی به علت عظمت سنگهای بکار رفته در این مجموعه‌های این مکان، بناهایش را به سلیمان نبی نسبت داده‌اند و خود پاسارگاد هم بنام مشهد ام‌النبی یا مشهد مادر سلیمان معروف گشت. این مجموعه ارزشمند در ۱۶ تیرماه ۱۳۸۳ به عنوان پنجمین اثر ایران در فهرست آثار جهانی (یونسکو) به ثبت رسید.
نام اصلی شهر پاسارگاد چیزی شبیه «پَسَرگَد» بوده و تلفظ امروزی نیز درست است و رابطه‌ای میان این نام و «پارس» نیست.
نام پاسارگاد از اسم قبیلهٔ شاهان پارسی یعنی قبیله «پاسارگاد» گرفته شده که «آنان که گُرز گران می‌کشند» معنی می‌داده.
همچنین گفته شده که پاسارگاد ممکن است تغییر یافته پارسه گراد باشد که معنی آن «شهر پارس» است. گراد و گورد و گرد (مانند دستگرد) معنی شهر می‌دهد و در زبان پارسی و عربی بصورت کوره بکار می‌رود مانند کوره اردشیر و کوره دهات. هلوک اظهار داشته که ممکن است نام ایلامی این محل در اصل بدرکاتا بوده باشد.

سازندگان پاسارگاد
مجسمه بالدار پاسارگاد، منسوب به کورش
از گواهی‌هایی که مورخان یونانی و رومی بر جای گذارده‌اند، مشخص است که پاسارگاد را بیشتر ساخته و پرداخته کورش بزرگ می‌دانسته‌اند. این نظریه به چند دلیل دیگر استوارتر می‌شود. اول؛ آرامگاه کورش بزرگ که ساخته خود او بود، چنان ارتباطی از نظر طراحی نقشه و کاربرد نماپردازی در میان باغ بزرگ پاسارگاد با کاخ‌های دروازه، اختصاصی و بار نشان می‌دهد که مشخص می‌شود طراح همه یکی بوده و آن کاخ‌ها هم نتیجه سلیقه کورش بزرگ بوده‌اند. دوم کتیبه سه زبانه عیلامی، پارسی باستان و اکدی بر روی جرزها و درگاه‌های آن سه کاخ بیانگر آن است که آن‌ها با کورش ارتباط داشته‌اند. سوم، نوع معماری و به خصوص شیوهٔ سنگ‌تراشی و بست‌های پاسارگادی قدمتی هر چند کوتاه بر معماری تخت جمشیدی را که از آغاز دوره داریوش بزرگ شروع شد، نشان می‌دهد و بویژه در نقوش، که از سنت‌های کشورهای مختلف گرفته شده‌اند، ولی هنوز به‌طور ثابت چهره ایرانی نگرفته‌اند (آن چنان‌که در تخت جمشید می‌یابیم) حالتی آزمایشی و اولیه به خوبی نمایان است و آثار سنگ تراشان لودیه‌ای و ایونیه‌ای به ویژه در نوع تراش سنگ‌ها و ابزار و آلات سنگ‌تراشی و «نشانه‌های سنگ تراشان» پیداست؛ بنابراین شکی نمی‌توان کرد که بناهای پاسارگاد با کورش بزرگ آغاز شده‌اند و ارتباطی با کورش جوان ندارند (آن طور که فرانتس هاینریش وایسباخ تصور می‌کرد)
پل تاریخی زمان خان
پل تاریخی زمان خان در مجاورت شهر سامان در استان چهارمحال و بختیاری واقع شده است. این پل يکي از بناهای با ارزش و قديمي استان چهار محال و بختیاری است که دارای دو دهانه و ۳۰ متر طول است و بر روی سه پایه سنگی طبیعی بنا شده و در ۲۹ کيلومتري شمال شهر کرد قرار دارد. در ادوار گذشته ايلات و عشاير بختياري از روي پل تاریخی زمان خان، آمد و شد می کردند. این پل به دست يکی از روسای عشاير به نام زمان خان احداث شده است. این منطقه دارای آب و هوای معتدل و بسیار لطیف و پاکیزه است و در روزهای تعطیل پذیرای سیل گردشگران می باشد.
پل تاریخی سردار
"پل تاریخی سردار در محور جنوب غربی حومه شهر زنجان بر روی رود خانه زنجانرود واقع گردیده ، وبه سال ۱۳۳۳ هجری قمری توسط ذوالفقار خان اسعد الدوله پسر حسین قلی خان نظام العداله ساخته شده است .

این پل در گذشته به دلیل نزدیکی آن به دروازه جنوبی شهر به پل دروازه قلتوق نیز معروف بوده ، تاریخ ساخت بنای پل سردار بر روی بدنه داخلی بزرگترین طاق و در داخل قاب آجر چینی شده زیبا که ذکر مقدس یاعلی بصورت قرینه آن را در بر گرفته نقش شده است .

از دیگر نکات قابل توجه پل سردار، تزیینات کاشی و آجری، نمای شرقی آن است که در پل های دیگر کمتر مشاهده می شود. در ضلع شرقی پل، تزیینا تی با کاشی بر بالای دهلیزها و نوارهایی از کاشی در اطراف دهانه های پل وجود دارد که نوار دهانه وسطی، یک نوار ۲۵ سانتی متری از کاشی و آجر لعاب دار است و نوار دهانه های جانبی، یک ردیف ۵ سانتی متری از کاشی به رنگ آبی است. در ضلع جنوبی دهانه وسطی، در یک کادر مستطیل شکل، کتیبه ای از آجر برجسته وجود دارد که در دو طرف آن، تاریخ ((۱۳۳۳)) و عبارت ((یاعلی)) به خط کوفی نوشته شده است. این بنا به شماره ۱۴۸۵ به ثبت تاریخی رسیده است.
این پل از جمله آثار با ارزش اواخر قاجار می باشد. این اثر به شماره ۱۴۸۵ در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است ."
پل تاریخی گاران
در دوران صفویه بر روی رودخانه گاران پلی بنا شده که امروزه مسافران کردستان به عنوان یک اثر تاریخی از آن بازدید می‌کنند. این پل در مسیر سقز قرار دارد و با مریوان حدود ۱۰ کیلومتر فاصله دارد. در سال ۱۳۷۹ پل گاران به عنوان یک اثر ارزشمند ملی به ثبت رسیده و به عنوان یکی از جاذبه‌های گردشگری مهم کردستان همیشه مورد توجه گردشگران قرار گرفته است.
پل خاجو
پل خاجو این پل را همچنین پل شاه، پل بابا رکن‌الدین (مسیر رفتن به پل خاجو / خانقاه و آرامگاه بابا رکن‌الدین و تخت فولاد) و پل حسن‌بیگ (نام پل قبلی که در زمان شاه‌عباس تخریب شد و این پل به جای آن ساخته شد) هم نامیده‌اند و از بناهای شاه عباس دوم صفوی است که در سال ۱۰۶۰ هجری قمری بنا شده‌است. در میانه پل خواجو، ساختمانی مخصوص، که به بیگلربیگی شهرت دارد بنا شده‌است که برای اقامت موقتی شاه صفوی و خانواده او ایجاد شده بود و هم اکنون نیز وجود دارد و طاق‌های آن دارای تزئینات نقاشی بسیار زیبایی است و در واقع پل خواجو به خاطر معماری و تزئینات کاشیکاری آن از دیگر پلهای زاینده رود مشهورتر است.درازای پل ۱۳۳ متر و پهنای آن ۱۲ متر است. این پل را به نامهای دیگری نیز خوانده‌اند ولی به سبب قرار گرفتن در محله خواجو به پل خواجو معروف است.در قسمت شرق رودخانه زاينده رود و پل خواجو از آثار دوره صفويه در سال 1060 هجري ، مصادف با زندگي شاه عباس دوم احداث شده است . پل خواجو در طراحي قديم براي چندين منظور در نظر گرفته شده است . قسمت فوقاني براي حركت سريع و عبور كالسكه ها و چهارپايان بوده در حالي كه بخش تحتاني عمدتاً براي حركت آرام و توقف و تأمل عابرين پياده بوده است . قسمت زيرين تماماً از سنگ و ملات ساروج ساخته شده و دهانه هاي عبور آب به صورت بند با تخته هاي قطور چوبي قابل كنترل بوده و با بستن كامل دهانه ها سطح آب در قسمت غربي پل بالا آمده و درياچه كوچكي را به وجود مي آورد . در سمت شرقي ، پلكانهاي سنگي انسان را تا حد تماس با آب به پائين هدايت مي كند . ضمن اينكه اين پلكانها خود محلي براي نشستن و لذت بردن از مناظر طبيعي مي باشد . در قسمت مركزي پل ، عمارت بيگلربيگي در طبقه فوقاني و در دو طرف راهروي پل براي پذيرائي و تشريفات رسمي ساخته شده است كه اطاقهاي آن در دوره هاي مختلف با نقوش رنگ طلائي تزئين گرديده است
پل شاه‌ عباسی (پل دختر کرج)
پل شاه عباسی که با نام‌های پل دختر کرج و پل سلیمانیه نیز شناخته می‌شود، روی رودخانه‌ی کرج ساخته شده است. در دوره صفوی، این پل را روی باقی‌مانده‌ی پلی قدیمی که از دوره‌ی سلجوقی به‌جای مانده بود و ری و قزوین را به یک‌دیگر پیوند می‌داد، ساختند. از این رو می‌توان نیز سبک پل‌های صفوی را در این سازه مشاهده کرد. این اثر با نام پل دختر کرج با شماره ۳۵۰۱ در تاریخ ۲۵ اسفند ۱۳۷۹ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.
پل لاتیدان
پل تاریخی لاتیدان که به طولانی ‌ترین پل تاریخی ایران نیز شهرت دارد در سال 1372 بر اثر وقوع سیلاب در نزدیکی روستای نیم کار شهرستان خمیر از خاک بیرون آمد. این پل با 500 سال قدمت و طول یک کیلومتر دارای 233 دهانه بوده که امروزه تنها 33 دهانه آن سالم و بیش از 200 متر آن قابل احیاء است. این پل در زمان شاه عباس اول و در جریان احداث جاده کاروان رو ساخته شده و نقش موثری در نقل و انتقال نیرو و تدارکات برای باز پس گیری منطقه خلیج فارس از استعمارگران پرتغالی داشته است
تالاب کیاکلایه
تالاب کیاکلایه با تنوع گونه های حیاتی خود یکی از غنی ترین تالاب ها در استان گیلان می باشد که در گذشته وسعت زیادی داشته است. و در فصل زمستان پرندگان مهاجر بسیاری به این تالاب پرواز می کردند اما پروژه های فعلی شهرداری لنگرود مانند ایجاد کمربندی
تالش
تالش بنا به موقعیت جغرافیایی منحصر به فردی که دارد از یک طرف چشم اندازی رو به جلگه،شهر و دریا و از طرف دیگری به کوه های پوشیده از جنگل منتهی میشود و با جاذبه هایی مانند آبشار ورزان، دریاچه سراگاه، سوباتان، پارک جنگلی گیسوم و… از مهمترین مقاصد گردشگری گیلان محسوب میشود.
تخت جمشید
تخت جمشید یا پارسه (یا پرسپولیس، پرسه‌پلیس، هزارستون، صدستون یا چهل‌منار) نام یکی از شهرهای باستانی ایران است که طی سالیان پیوسته، پایتخت باشکوه و تشریفاتیِ پادشاهی ایران در زمان امپراتوری هخامنشیانبوده‌است. در این شهر باستانی کاخی به نام تخت جمشید وجود دارد که در دوران زمامداری داریوش بزرگ، خشایارشا و اردشیر اول بنا شده‌است و به مدت حدود ۲۰۰ سال آباد بوده‌است. در نخستین روز سال نو گروه‌های زیادی از کشورهای گوناگون به نمایندگی از ساتراپی‌ها یا استانداری‌ها با پیشکش‌هایی متنوع در تخت جمشید جمع می‌شدند و هدایای خود را به شاه پیشکش می‌کردند.
در سال ۵۱۸ پیش از میلاد بنای تخت جمشید به عنوان پایتخت جدید هخامنشیان در پارسه آغاز گردید. بنیانگذار تخت جمشید داریوش بزرگ بود، البته پس از او پسرش خشایارشا و نوه‌اش اردشیر یکم با گسترش این مجموعه به گسترش آن افزودند. بسیاری از آگاهی‌های موجود که در مورد پیشینهٔ هخامنشیان و فرهنگ آنها در دسترس است به خاطر سنگ‌نبشته‌ها و گل نوشته‌هایی است که در این کاخ‌ها و بر روی دیواره‌ها و لوحه‌ها آن حکاکی شده‌است. سامنر برآورد کرده‌است که دشت تخت جمشید که شامل ۳۹ قرارگاه مسکونی بوده، در دورهٔ هخامنشیان ۴۳٬۶۰۰ نفر جمعیت داشته‌است. باور تاریخ‌دانان بر این است که اسکندر مقدونی سردار یونانی در ۳۳۰ پیش از میلاد، به ایران حمله کرد و تخت جمشید را به آتش کشید. و احتمالاً بخش عظیمی از کتاب‌ها، فرهنگ و هنر هخامنشی را با این کار نابود نمود. بااین‌حال ویرانه‌های این مکان هنوز هم برپا است و باستان‌شناسان از ویرانه‌های آن نشانه‌های آتش و هجوم را بر آن تأیید می‌کنند.
این مکان تاریخی از سال ۱۹۷۹ یکی از آثار ثبت شدهٔ ایران در میراث جهانی یونسکو است.
پادشاهان ساسانی نیز کتیبه‌هایی در تخت جمشید در کاخ تچر بر جای گذاشته‌اند. پس از ورود اسلام به ایران نیز این مکان را محترم می‌شمردند و آن را هزار ستون یا چهل منار می‌گفتند و با شخصیت‌هایی همچون سلیمان نبی و جمشیدارتباطش می‌دادند. عضدالدوله دیلمی در تخت جمشید دو کتیبه به خط کوفی بر جای گذاشته‌است. همچنین کتیبه‌های دیگری هم به عربی و هم به فارسی در تخت جمشید وجود دارد که جدیدترین آن مربوط به دوره قاجار است این کتیبه به فرمان مظفرالدین شاه قاجار نوشته شده‌است که در دیوار شمالی کاخ تچر قرار دارد.
تخت جمشید در شمال شهرستان مرودشت، شمال استان فارس (شمال شرقی شیراز) جای دارد.
در فاصلهٔ ۶ و نیم کیلومتری از تخت جمشید نقش رستم قرار دارد. در نقش رستم آرامگاه‌های شاهنشاهانی مانند داریوش بزرگ/ خشایارشا/ اردشیر یکم و داریوش دوم واقع است. علاوه بر نقش رستم دو آرامگاه به صورت کاملاً تمام شده و یک آرامگاه به صورت نیمه تمام در تخت جمشید موجود است. آرامگاه‌هایی که در دامنهٔ کوه رحمت و مشرف به تخت جمشید واقع شده‌است متعلق یه اردشیر دوم و اردشیر سوم می‌باشد. در جنوب تخت جمشید یک آرامگاه به صورت نیمه تمام رها شده‌است که بر اساس نظر بعضی از باستان شناسان متعلق داریوش سوم است.
جدا از سازندگان تخت جمشید که داریوش، خشایارشا و اردشیر یکم بودند، اردشیر سوم نیز تعمیراتی در تخت جمشید انجام داد. آرامگاه‌های اردشیر دوم و سوم در کوهپایهٔ شرقی تخت جمشید کنده شده‌است.
نام تخت جمشید در زمان ساخت، «پارسَه»[۱۲] به معنای «شهر پارسیان» بود. یونانیان آن را پِرسپولیس (به یونانی یعنی «پارسه‌شهر») خوانده‌اند. در فارسی معاصر این بنا را تخت جمشید یا قصر شاهی جمشید پادشاه اسطوره‌ای ایران می‌نامند.
در زمان ساسانیان به تخت جمشید سَت ستون (صد ستون) می‌گفتند.
در شاهنامه فردوسی آمده‌است:
جمشید پادشاهی عادل و زیبارو بود که نوروز را بر پا داشت و هفتصد سال بر ایران پادشاهی کرد. اورنگ یا تخت شاهی او چنان بزرگ بود که دیوان به دوش می‌کشیدند.
صدها سال پس از حمله اسکندر و اعراب و در زمانی که یاد و خاطره پادشاهان هخامنشی فراموش شده بود، مردمی که از نزدیکی خرابه‌های پارسه عبور می‌کردند، تصاویر حکاکی شدهٔ تخت شاهی را می‌دیدند که روی دست مردم بلند شده‌است و از آنجا که نمی‌توانستند خط میخی کتیبه‌های حک شده روی سنگ‌ها را بخوانند، می‌پنداشتند که این همان اورنگ جمشید است که فردوسی در شاهنامه خود از آن یاد کرده‌است. به همین خاطر نام این مکان را تخت جمشید نهادند. بعدها که باستان‌شناسان توانستند خط میخی کتیبه را ترجمه کنند، متوجه شدند که نام اصلی آن پارسه بوده‌است.
در دوره اسلامی این مکان را محترم شمرده و آن را هزار ستون و چهل منار می‌نامیدند و با شخصیت‌هایی چون سلیمان نبی و جمشید ربطش می‌دادند.[۱۴] نام مشهور غربی این محل یعنی پِرسِه پلیس ریشه غریبی دارد. در زبان یونانی، پِرسِه پلیس یا به صورت شاعرانه آن پِرسِپ تولیس (Perseptolis) لقبی است برای آتنه الهه خرد، صنعت و جنگ که ویران‌کنندهٔ شهرها معنی می‌دهد. این لقب را آشیل، شاعر یونانی سده پنجم پیش از زادروز، به حالت تجنیس و بازی با لغات، در مورد شهر پارسیان به کار برده‌است
تفرجگاه هزارپیچ
تفرجگاه هزارپیچ
تپه ای مشرف، دارای چشم انداز وسیعی بر شهر گرگان و از معدود تفریحگاه های این شهر است که از قدیم به عنوان یک تفرجگاه مورد استفاده قرار می گرفته است.بر روی این تپه جنگلی بخشی از تجهیزات صدا و سیما نیز قرار دارد .
چشم انداز اطراف این مسیر شامل جنگلهای مصنوعی از سرو و کاج، درختچه های طبیعی، پوشش مرتعی و جنگلهای انبوه است. در بلندترین نقطه آن وزش باد بطور مستمر وجود دارد که ناشی از اختلاف فشار بین دو دامنه ی سایه و آفتابی و همچنین بین کوه و دره می باشد. هنگامیکه در بلندترین نقطه ایستاده ایم، مناظر بدیعی از گستره شهر گرگان، معابر آن، روستاهای مجاور شهر و روستاهای دوردست، جاده های منتهی به شهر، جاده های بین روستاها، دره ها با جنگلهای انبوه در جنوب شهر، مزارع کشاورزی، ابنیه مذهبی، فرودگاه، آب بندان محمد آباد به وضوح نمایان است و حتی بخشی از خلیج گرگان قابل مشاهده می باشد.
جواهردشت
جواهر دشت، دشتی زیبا و وسیع در پهنه قله سماموس است. در ابتدای ورود به جواهردشت آستانه متبرکه «نقره عباس» میزبان کسانی ست که برای زیارت و سیاحت چشم اندازهای زیبای جواهردشت به اینجا آمده اند. در این مرتع هوای پاک و صدای زنگوله های گوسفندان درحال چرا و دیوارهای سنگی زمین های کشاورزی تداعی آرامشی وصف نشدنی را دارند. جواهردشت آب لوله کشی ندارد و مردم آب شرب خود را از چشمه های داخل روستا تهیه می کنند. مسابقات کشتی گیله مردی، اسب دوانی و طناب کشی از جمله رویدادهایی است که با مشارکت سازمان میراث فرهنگی هر ساله در این منطقه زیبا برگزار می شود.
حافظیه
حافظیه یا آرامگاه حافظ نام مجموعه‌ای آرامگاهی در شمال شهر شیراز و در جنوب دروازهٔ قرآن است که آرامگاه حافظ شیرازی را در خود جای داده است. مساحت حافظیه ۲ هکتار بوده و از ۲ صحن شمالی و جنوبی تشکیل یافته است و این صحن‌ها توسط تالاری از یک‌دیگر جدا شده‌اند. این مجموعه ۴ در ورودی-خروجی دارد که در اصلی در سمت جنوب آن، دو در در سمت غرب و یک در در سمت شمال‌شرق مجموعه قرار گرفته‌است.[۱]

تالار حافظیه که از آثار دورهٔ زندیان است، ۵۶ متر طول و ۸ متر عرض دارد و از ۲۰ ستون سنگی، هر کدام به ارتفاع ۵ متر تشکیل شده‌است. این تالار پیش‌تر شامل ۴ ستون و ۴ اتاق بوده است که بعدها اتاق‌ها از محدودهٔ آن حذف شده‌اند. در سمت شرق و غرب تالار ۲ اتاق -یکی متعلق به سازمان میراث فرهنگی و دیگری مربوط به دفتر آرامگاه وجود دارد. شیوهٔ معماری این تالار متأثر از معماری دوره‌های هخامنشیان و زندیان است.
حمام حاج عسگرخان
حمام حاج عسگرخان در بافت قدیمی قم و قسمت شمالی راسته بازار واقع شده است و بر طبق کتیبه‌ای که بر روی ورودی حمام نصب شده، ساخت آن به سال ۱۲۱۶ هجری قمری، یعنی اوایل دوران قاجار و همزمان با سلطنت فتحعلی شاه قاجار، برمی‌گردد. این مجموعه از سه بخش تشکیل شده که دو بخش آن مربوط به حمام و یک بخش چاله حوض است. دارای دو گنبد بوده که زیر گنبد اول رختکن و زیر گنبد دوم محل اصلی شستشو قرار دارد و چاله حوض تقریباً تخریب گردیده است. با تغییراتی که در سیستم حرارتی و روشنایی این مجموعه ایجاد شده، این حمام همچنان به فعالیت خود ادامه می‌دهد و مردم محلی از آن استفاده می‌کنند.
حمام سنتی حاج داداش
"این حمام یکی از بناهای تاریخی شهر زنجان می باشد که با گذشت سالهای فراوان، بافت خود را حفظ کرده و با تغییراتی تازه، به مکانی امروزی برای بازدید گردشگران تبدیل شده است.

کاشیکاری های چشم نواز آن هر گردشگری را مجذوب خود می کند."
حمام نواب
حمام نواب از جمله آثار دوره قاجاریه شهر تهران است، در اولین نقشه‌های تهیه شده تهران به نام گذر حمام نواب ذکر شده است. این بنا توسط زنانی به نام‌های سارا سلطان خاتون و سارا حاجر خاتون که دختران فردی به نام نواب بوده‌اند ساخته شده است. حمام نواب برای جلوگیری از اتلاف گرما و امکان استفاده از آب قنوات و چشمه‌ها به برای استحمام، پایین‌تر از سطح زمین ساخته شده است.
خانه طاهریان
یکی از جاذبه های دیدنی شهر سمنان وجود خانه های قدیمی آن با قدمت بیش از ۱۰۰ سال است. این بناهای تاریخی به علت رونق تجارت در شهر سمنان به ویژه در دوران قاجار شکل گرفته اند که در آن افراد متمکن خانه هایی زیبا و دیدنی احداث کردند که در حال حاضر این خانه ها به مجموعه ای از خانه های تاریخی شهر تبدیل شده و نماد معماری دوران قاجار محسوب می شود. یکی از این خانه های تاریخی بسیار زیبا ، خانه طاهریان است. این خانه تاریخی در خیابان ابوذر وکوچه شهید محمد علی مهدوی در فاصله کمی از خانه رجبی قرار گرفته است . خانه طاهریان که متعلق به دوره قاجاریه بوده و قسمت اعظم آن مرمت شده در تملک سازمان میراث فرهنگی است . این خانه دارای ورودی بسیار زیبایی است که با یک هشتی کوچک و چند پله به حیاط مرکزی راه دارد. خانه دارای دو حیاط بوده که حیاط اصلی ابتدا و حیاط فرعی در پشت خانه قرار داشته و درگوشه ای از آن مطبخ خانه قرار گرفته. از جمله زیبایی های این خانه می توان به استفاده از قوس های فراوان فضاهای مختلف نام برد.
خانه مشروطه
"این بنا در حدود تاریخ ۱۲۴۷ هجری خورشیدی (۱۸۶۸ میلادی) توسط حاج ولی معمار تبریزی ساخته شده‌است.
«حاج ولی معمار» معمار تبریزی که ساکن روسیه بود، در سال ۱۲۴۷ خورشیدی و پس از بازگشت به ایران، بنای خانهٔ مشروطه را بنیان نهاد. این بنا با ۱۳۰۰ متر مربع مساحت، در دو طبقه ساخته شده‌است. از ویژگی‌های منحصر به فرد خانهٔ مشروطه می‌توان به پنجره‌های ارسی، درب‌های منبت‌کاری‌شده، غلام‌گردش، کلاه‌فرهنگی و نورگیر اشاره کرد. تمامی پنجره‌های بیرونی خانه ارسی‌های تمام قدی می‌باشند که با رنگ‌های سرخ و سبز و سفیدشان بازی نور و رنگ را از درون خانه دیدنی‌تر می‌کنند."
خانه ملاصدرا
"خانه‌ی تاریخی ملاصدرا که در انتهای بافت قدیمی روستای کهک، در جنوب استان قم واقع گردیده و در زمان صفویه ساخته شده، یکی از بهترین جاهای دیدنی قم است. این خانه متعلق به محمد بن ابراهیم یحیی شیرازی ملقب به صدرالمتالهین و معروف به ملاصدرا از مشهورترین و بزرگترین فلاسفه و حکمای اسلامی و ایرانی در سده‌ی یازدهم هجری قمری است. ملاصدرا پس از اتمام تحصیلات عرفانی و فلسفی خود به مدت ۱۵ سال در این مکان زندگی کرد.

در ساخت این بنا از مصالحی نظیر گل، خشت خام، تیرهای چوبی و گچ استفاده شده است. خانه‌ای زیبا با سقف گنبدی شکل که دارای گچ‌بری‌های ساده است و نور از طریق شیشه‌های رنگی به داخل آن راه می‌یابد. فضایی دلنشین و قدیمی که روح را به پرواز در می‌آورد."
خورهه محلات
سایت تاریخی خورهه از جمله مهم‌ترین آثار بر جای مانده از دوران باستان ایران زمین است. مطالعات و تحقیقات انجام شده در این سایت تاریخی و آثار یافت شده در این دشت و ارتفاعات خورهه،‌ نشان می‌دهد که سابقه تمدن و قدمت این منطقه به هزاره دوم قبل از میلاد می‌رسد.
درخت سبز کیش (درخت انجیر معابد کیش)
درخت سبز کیش که از آن با نام‌ درخت انجیر معابد کیش نیز یاد می‌شود، یکی از کهنسال‌ترین درختان لور جزیره به‌شمار می‌رود. عمر این درخت لور احتمالا بین ۵۰۰ تا ۶۰۰ سال برآورد می‌شود. بر شاخه‌های این درخت، گره‌هایی با نخ یا پارچه زده شده است که در نگاه اول آن را مقدس می‌نمایاند. گروهی از مردم بر این باور هستندکه این درخت شگون دارد و به همین دلیل به قصد برآورده شدن نیازشان پارچه‌هایی به شاخه‌های آن می‌بندند. فضای سبز پیرامون درخت را نیز مجموعه درخت سبز می‌نامند و سرسبزی محوطه، نرده‌های چوبی و پیاده‌روهای این مجموعه، مناطق شمالی کشور را در ذهن تداعی می‌کند. این مجموعه در مجاورت دو جاذبه مهم گردشگری کیش واقع شده است و دو درب ورودی دارد؛ یک درب آن با ورودی شهر باستانی جزیره مشترک است و ورودی دیگر آن در مجاورت آب انبار سنتی قرار دارد. مجموعه درخت سبز با آلاچیق‌های زیبا برای استراحت و بازدید رایگان گردشگران بازسازی شده است. مسیرهای پیاده‌روی با چراغ‌های فانوسی شکل در میان فضای همیشه سبز با گل‌های کاغذی رنگارنگ، شما را به سوی جاذبه اصلی این مجموعه می‌برد. در این مجموعه نمازخانه، رستوران فصلی، بوفه و سرویس بهداشتی نیز وجود دارد.
دروازه ارغونشاه
دروازه ارغونشاه، تنگه‌ای است به نام دربند کلات که ورودی اولیه به شهرستان کلات از این مکان انجام می‌گرفته‌ است همچنین به دربند ارغونشاه نیز معروف است. شهر کلات دارای دو در ورودی اصلی به نام دربند ارغونشاه و دیگری تونل ورودی اولیه شهر است که از سمت مشهد وارد کلات می‌شوند. این دروازه، ورودی اصلی دژ کلات است که در سمت غرب آن قرار دارد. به دلیل جایگاه مهمی که در کلات داشته تاسیسات و استحکامات دفاعی در آن ایجاد شده است. براساس شواهد موجود این دروازه مربوط به دوره ایلخانی بوده که در زمان نادرشاه افشار مرمت شده است
دروازه ارگ سمنان
بنای اصلی ارگ شهر سمنان در زمان بهمن میرزا بهاء الدوله فرزند فتحعلی شاه قاجار حاکم سمنان احداث گردید. این بنا که در واقع ارگ دولتی و مقر حکومتی سمنان در دوران قاجاریه محسوب میشد، شامل دو دروازه است که دروازه جنوبی آن در اثر گسترش شهر ازمیان رفته و بنای دروازه شمالی (دروازه فعلی) موجود می باشد. ساخت این بنای تاریخی در سال ۱۳۰۲ هجری قمری به پایان رسیده است ارگ سمنان دارای تزیینات آجرکاری وکاشی کاری بی نظیری است که درمیدان ارگ سمنان واقع شده است.
دروازه قرآن
دروازه قرآن یکی از دروازه‌های به جای مانده از دوره‌های قدیم در شیراز است که امروزه به عنوان یکی از آثار تاریخی این شهر به حساب می‌آید.
در قدیم شیراز دارای ۶ دروازه بوده است. هم اکنون در شیراز دروازه‌ای به جز دروازه قرآن وجود ندارد اما مردم شیراز هنوز به محل دروازه‌های قدیمی اشاره می‌کنند که عبارتند از:دروازه قرآن، دروازه اصفهان، دروازه سعدی، دروازه قصابخانه، دروازه کازرون، دروازه شاه داعی الی اله گلشن شیراز در مدخل تنگ الله اکبر با دروازه‌ای روبرو هستیم، که به دروازه قرآن معروف شده است. این دروازه به دستور عضدالدوله دیلمی ساخته شده است. وجه تسمیه آن بخاطر قرآنی است، که به دستور امیر در آن گذاشته شده بود تا مسافرین به سلامت از زیر آن عبور کنند. این طاق به مرور زمان به خرابی رفت، تا این که درزمان کریم خان زند از نوساخته شد و قرآن معروف به <<هفده من >> که منسوب به خط سلطان ابراهیم نوه شاهرخ تیموری در اطاقک بالای آن گذاشته شد. قران مذکور در حال حاضر در موزه پارس شیراز نگهداری می‌شود. این دروازه با نابخردی شهرداری شیراز در سال۱۳۱۵شمسی با دینامیت ویران شد. باردیگر این دروازه با بلندنظری یکی از بازرگانان معروف شیراز بنام حسین ایگار در سال ۱۳۲۸شمسی تجدید بنا گردید. در اتاقکهای کناری این بنا، ایگار و همسرشان دفن گردیده‌اند. این بنا در تاریخ ۱۹/۹/۱۳۷۵باشماره ۱۸۰۰در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است. <گلشن شیراز"ref name"> دروازه قرآن در شمال شرقی شهر شیراز در تنگ الله اکبر میان کوه چهل مقام و کوه باباکوهی قرار دارد و در واقع در خروجی شیراز بسمت شهر مرودشت واقع شده است. این بنای تاریخی در کنار فلکه طاووسیه شیراز قرار دارد. دروازه قرآن در فاصله کمتر از ده متری مقبره خواجوی کرمانی و همچنین فاصله کمتر از پانصد متری باغ جهان نما و همچنین فاصله کمتر از هزار متری مقبره شاعر نامدار پارسی زبان حافظ شیرازی و باغ جهان نما قرار دارد.
تاریخچه
این دروازه در ابتدا در زمان عضدالدوله دیلمی ساخته شد و قرآنی در آن جای داده شد تا مسافران با گذر از زیر آن متبرک شوند.[۱] در دوره زندیه کریم خان زند این دروازه را بازسازی کرد و اتاقی به بالای آن افزود و دو جلد قرآن بزرگ نفیس، به خط سلطان ابراهیم بن شاهرخ تیموری، در اتاقک بالای آن جای داد. این قرآن‌ها، که به «قرآن هفده من» معروفند، اکنون از دروازه قرآن به موزه پارس انتقال یافته‌اند. دروازه قرآن در دوره قاجاریه به علت وقوع چندین زلزله دچار صدمات زیادی شد که محمد زکی خان نوری آنرا تعمیر نمود. این بنا در گذشته طاق قرآن نیز نامیده شده‌است. روزهای اول هرماه مردم از شهر خارج شده و از زیر این طاق عبور می‌کرده‌اند.درسال ۱۳۱۵ این بنا توسط شهردار وقت شیراز تخریب شد. دروازه قرآن در سال ۱۳۲۸ شمسی با همت یکی از بازرگانان شیراز به نام حاج حسین ایگار معروف به اعتماد التجار، با فاصله کمی از دروازه کهن ساخته شد. دروازه جدید در اندازه بزرگ‌تر، شامل دهانه قوس تیزه دار و دو ورودی کوچک بر روی جرزهای دو طرف و اتاق مستطیل شکلی بر فراز آن برای گذاشتن قرآن ساخته شد. در این بنا، آیاتی از قرآن را به خط ثلث و نسخ دور تا دور در دروازه قرآن نگاشته‌اند.
در بالای دروازه دو نسخه قرآن دستنویس به خط ثلث عالی منسوب به ابراهیم سلطان نوه شاهرخ تیموری قرار داشت. در سال ۱۳۱۶ هجری شمسی دو قرآن خطی موجود در آن به موزه پارس انتقال یافت که همچنان در این موزه نگهداری می‌شوند
سردرباغ ملی
"در انتهای خیابان سی تیر می‌رسیم به سردر باغ ملی. سردرباغ ملی که بین سال‌های ۱۳۰۱ تا ۱۳۰۴ و به دستور رضا شاه ساخته شده، در ضلع شمالی خیابان امام خمینی (سپه پیشین)، در ضلع شرقی وزارت امور خارجه و در ضلع غربی موزه پست و تلگراف قرار دارد. تا پیش از میدان آزادی، این سردرباغ ملی بوده که نماد پایتخت محسوب می‌شده، اما میدان آزادی که ساخته می‌شود، سردرباغ ملی هم کم کم جای کمتری را در عکس‌ها به خود اختصاص می‌دهد.

این سردر، در واقع دروازه ورودی به میدان مشق که از مناطق نظامی بوده به حساب می‌آمده. بعد از تبدیل زمین‌های میدان مشق به باغی همگانی یا همان پارک شهر، اسم میدان هم از مشق به سردرباغ ملی تغییر کرد و داخل محوطه‌اش هم ساختمان‌هایی مثل وزارت امورخارجه، موزه ایران باستان و موزه ملک ساخته شد."
سی‌وسه‌پل
سی‌وسه‌پل یا پل الله‌وردی خان پلی است با ۳۳ دهانه، ۲۹۵ متر طول و ۱۴ متر عرض، که توسط الله‌وردی خان اوندیلادزه بر روی زاینده‌رود در شهر اصفهان و همزمان با حکومت شاه عباس صفوی ساخته شده و محل برگزاری مراسم جشن آب‌پاشان و همچنین مراسم خاج‌شویان ارامنهٔ اصفهان در دورهٔ صفویه بوده است. اندیشهٔ بنای سی و سه پل در سال ۱۰۰۸ هجری قمری و در دوازدهمین سال سلطنت شاه عباس یکم به وجود آمد و در سال ۱۰۱۱ هجری قمری، الله وردی خان اوندیلادزه گرجی، سردار مشهور او مأمور اتمام ساختمان پل گردید.در سفرنامه‌های سیاحان اروپایی آن دوران؛ به برگزاری این جشن اشاره‌هایی شده است. در این جشن که در ۱۳ تیرماه هر سال برگزار می‌شد مردم با پاشیدن آب و گلاب روی یکدیگر در این مراسم شرکت می‌کرده‌اند.ارامنه جلفای اصفهان هم مراسم خاج شویان خود را در محدوده همین پل برگزار می‌کرده‌اند. این پل یکی از شاهکارهای معماری و پل‌سازی ایران محسوب می‌شود و از زیبایی و عظمت منحصر به فردی برخودار است.
پرسی سایکس، سی‌وسه‌پل را یکی از پل‌های درجه اول جهان خواند،شاردن آن را شاهکار معماری و شگفت آفرین و دن گارسیا آن را از بهترین آثار معماری ایران خواند. و به قول لرد کرزن «انسان هیچ انتظار ندارد برای دیدن آنچه که روی هم رفته می‌توان آن را باشکوه‌ترین پل دنیا نامید، ناچار از مسافرت به ایران باشد».دن گارسیا در این باره می‌نویسد: «این پل نیز از بناهای الله وردی خان اوندیلادزه گرجی است و با اینکه دشمنان و حاسدانش می‌گویند این بنا با پول ساخته شده است، نمی‌توانند انکار کنند که بانی شخص اوست. اما باور عموم مردم که حقیقت نیز همان است، این است که الله وردی خان پل را به خرج خود ساخته است».
یکی از شعرای دورهٔ صفویه به نام شیخ علی نقی کمره‌ای تاریخ بنای پل را در شعری به گونهٔ ماده تاریخ، سال ۱۰۰۵ هجری به حساب آورده‌است و این سال، درست هم‌زمان با روزهایی است که خیابان بی‌همتای چهارباغ هم ساخته شده‌است. سی وسه پل، چهارباغ عباسی را به چهارباغ بالا متصل می‌کند.این اثر در تاریخ ۱۵ دی ۱۳۱۰ با شمارهٔ ثبت ۱۱۰ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.بر اساس نظر کارشناسان زمین‌شناسی و میراث فرهنگی پایه و فونداسیون این پل به گونه‌ای طراحی شده که استحکام آن در رطوبت بیشتر است؛ بنابراین اگر خشکی رودخانه در دراز مدت ادامه یابد، امکان خطر برای سی و سه پل وجود دارد
شهر باستانی حریره
شهر باستانی حریره با ۱۲۰ هکتار مساحت، به سده ۵ تا ۱۰ هجری قمری تعلق دارد و در شمال جزیره کیش واقع شده است. برخی از بخش‌هایی که تا به امروز در این شهر کشف شده‌اند، شامل مجموعه‌ی ساحلی، خانه‌ اعیانی، حمام، مسجد و قنات‌های قدیمی می‌شود. اشیای باارزش تاریخی مکشوف در این منطقه نشان از غنای فرهنگی و شکوفایی جزیره کیش پس از افول بندر تجاری سیراف دارد. شهر باستانی حریره در تاریخ ۱ شهریور ۱۳۷۶ با شماره‌ی ۱۸۸۶ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
شهر زیرزمینی کاریز
شهر زیرزمینی کاریز که با نام‌های قنات کیش و کاریز کیش نیز خوانده می شود، بیش از ۲۵۰۰ سال قدمت دارد و مساحت آن بیش از ۱۰۰۰۰ متر مربع وسعت است. این مجموعه، هرگز یک شهر زیرزمینی تاریخی نبوده است و در اصل شبکه‌ای از مسیرهای زیرزمینی محسوب می‌شود که توسط ایرانیان برای هدایت و تامین آب ساکنان جزیره حفر شده است. این قنات در عمق ۱۶ متری زیر زمین قرار دارد و سقف آن پوشیده از صدف و مرجان‌هایی است که به نظر کارشناسان قدمتی معادل ۲۷۰ تا ۵۷۰ میلیون سال دارند.
شهر کهنه دهدشت
این محدوده تاریخی که در کنار شهر جدید دهدشت قرار دارد و آن را بلاد شاپور نیز می نامند، با وسعت ۴۰ هکتار، قدمت تاریخی آن دستکم به دوران صفویه بر می گردد. این شهر که روزگاری پر رونق را پشت سر گذاشته دارای برج و بارو وارگ بوده که هم اکنون بخشهایی از آن باقی مانده است.شهر دارای آب و هوای گرمسیری است و معماری آن نیز از معماری عصر صفوی الهام گرفته است.
طاق بستان
طاق بستان یکی از مکان های دیدنی استان کرمانشاه است که در فاصله 12 کیلومتری از غرب کرمانشاه قرار دارد و یک مجموعه زیبا و بی نظیر از سنگ نوشته و نقش و نگار هایی است روی سنگ حجاری شده‌اند. این سنگ نگاره‌ها صحنه های مربوط به صحنه های تاجگذاری، نواختن چنگ و شکار کردن خسرو پرویز و همچنین تاجگذاری شاپور دوم و سوم و اردشیر دوم را نشان میدهد. این اثر تاریخی ارزشمند در فهرست آثار ملی ایران ثبت شده، اما بسیار جالب است بدانید که بوی دنده کبابی و کباب که از نزدیکی از اثر تاریخی به مشام میرسد باعث شده است که سازمان جهانی یونسکو این اثر تاریخی زیبا را در فهرست سازمان جهانی ثبت نکند. اما باز هم با این حال طاق بستان یکی از مهمترین جاهای دیدنی کرمانشاه در بهار است و به هیچ وجه نباید دیدن آن را از دست بدهید.
عمارت آصف
این عمارت یکی از باشکوه‌ترین خانه‌های قدیمی است که تاریخ دوران صفویه را برای ما به نمایش می‌گذارد. معماری این خانه از جمله آجرکاری و گچ‌بری‌های آن جلوه زیبایی به بنا بخشیده و در زمان حکومت قاجار و پلوی نیز گچ‌بری‌های بسیار باشکوهی در خانه به کار برده شده است. عمارت آصف بزرگ‌ترین موزه مردم‌شناسی مرتبط با یک قوم در کشور می‌باشد.
عمارت چهلستون
عمارت چهلستون در اوايل قرن 11 هـ .ق در ميان باغ و مجموعه بناها و كاخهاي محوطه دولتخانه صفوي ساخته شده است . اين عمارت عمدتاً به منظور پذيرائي رسمي از ميهمانان و سفراي خارجي ، طي سه مرحله و طبق يك طرح واحد ساخته شده است . مرحله اول ـ تالار اصلي و بزرگ . مرحله دوم ـ ايوان آئينه و اطاقهاي طرفين آن . مرحله سوم ـ ايوان ستون دار كه از هجده عدد ستون و سقف چوبي تشكيل شده است . نام چهلستون به نشانه كثرت ستونها و انعكاس تصوير بيست ستون در آب استخر است . نقاشي هاي ديواري چهلستون زير نظر هنرمند نامدار عصر صفوي ، رضا عباسي با خصلت بزرگ نمائي به شيوه مينياتورهاي ايراني انجام گرفته است . چهار تابلو بزرگ داخل سالن ، صحنه هايي از ميدانهاي جنگ و مجالس پذيرائي پادشاهان صفوي را نشان مي دهد . دو تابلو بزرگ مياني از الحاقات بعدي با موضوعات مشابه است كه به قلم صادق نقاش باشي (هنرمند دوره قاجار) ترسيم شده است . متأسفانه بسياري از نقاشي هاي دوره صفوي در زمان حكومت ظل سلطان ، تخريب گرديده است . از اشعار دلپذير نجيب كاشاني كه به (خط محمد صالح اصفهاني) بر پيشاني ايوان ستوندار مرقوم گرديده ، چنين مستفاد مي گردد كه اين عمارت بي نظير در اوايل قرن 12 هـ.ق دچار آتش سوزي گرديده و در زمان شاه سلطان حسين صفوي تعمير شده است .
عمارت عالي قاپو اصفهان
عمارت عالي قاپو اصفهان اين كاخ در قرن يازدهم هجري در شش طبقه احداث شده است . هر طبقه تزئينات هنري خاصي را دارا مي باشد . از قسمتهاي مهم اين كاخ ، ايوان طبقه سوم ، حوض مسي در ا“ و تالار پذيرائي همين طبقه كه با زيباترين نوع نقاشي و گچ بري تزئين شده است . تالار موسيقي طبقه ششم و تزئينات گچبري بي نظير آن و اغلب كارهاي هنري به وسيله رضا عباسي هنرمند مشهور آن دوران انجام شده است .کاخ عالی‌قاپو در ضلع غربی میدان در ۶ طبقه و به زیربنای حدود ۱۸۰۰ مترمربع، احداث شده‌است. ارتفاع نهایی این کاخ از سطح میدان ۳۴ متر بوده و در هر طبقه تزئینات هنری خاص خود را دارد. از خصوصیات بارز این بنا وجود خاصیت واکنش صوت و صدا در محل ورودی، تالار پذیرایی بسیار زیبا، تالار اصلی موسیقی و ۵۳ اتاق به منظور استفاده جهت اتاق نشیمن، اتاق جلسه، دولت‌خانه و محل استقرار سفرا و میهمانان است. سازه بنا برپایه دیوارهای باربر و تیرها و ستون‌های چوبی استوار است.
برخی کارشناسان نظیر آندره گدار و لطف‌الله هنرفر براساس نظر اسکندربیک منشی (که در کتاب عالم‌آرای عباسی منعکس شده) اعتقاد دارند که این بنا شالوده‌ای تیموری دارد و در مقابل کارشناسانی مانند اوژنیو گالدیری طرفدار نظریه جدیدالاحداث بودن کل بنا هستند. شاه‌عباس به منظور قداست بخشیدن به کاخ عالی‌قاپو، دری از درهای رواق مرقد علی را که با دری نو جایگزین شده بود، برای مدخل ورودی استفاده نمود. در زمان سلطنت شاه عباس، در این باغ محلی وجود داشته که بستخانه نامیده می‌شده و مقروضین و محکومین و مجرمین، تا زمانی که می‌توانستند با هزینه شخصی در آن مکان بمانند از مجازات مصون بودند
عمارت مسعودیه
عمارت مسعودیه یکی از معروف ترین عمارت های تاریخی تهران و از زیباترین ساختمان های ساخته شده در عهد قاجار است. درون این خانه تاریخی، وقایع زیادی اتفاق افتاده است. اینجا زمانی اولین وزارتخانه آموزش و پرورش و زمانی دیگر اولین کتابخانه رسمی شهر تهران بوده است. عمارت مسعودیه یکی از محبوب ترین جاذبه های تهران برای علاقه مندان به عکاسی است. در این مکان سلفی های خوبی می توانید بگیرید!
عمارت‌ چشمه‌ علي
ايالت‌ قومس‌ و شهر دامغان‌ مورد توجه‌ اولين‌ پادشاه‌ قاجار بود و به‌ همين‌ جهت‌، آغامحمد خان‌ و فتحعلي‌ شاه‌ در چشمه‌ علي‌ دامغان‌ ساختمان‌هاي‌ زيبايي‌ بنا كردند كه‌ در سال‌هاي‌ اخير مرمت‌ شده‌اند. عمارت‌ چشمه‌ علي‌ شامل‌ دو قسمت‌ است‌؛ يكي‌ عمارت‌ قراول‌ خانه‌ كه‌ بنايي‌ خشتي‌ است‌ و معماري‌صفوي‌ دارد و در زمان‌ آغا محمد خان‌ قاجار نيز مورد استفاده‌ بود و ديگري‌ بنايي‌ دو طبقه‌ و آجري‌ است‌ كه ‌شالوده‌ سنگي‌ دارد و در داخل‌ يك‌ درياچه‌ طبيعي‌ قرار گرفته‌ است‌. اين‌ بنا به‌ دوره‌ فتحعلي‌ شاه‌ مربوط‌ است‌.
غار پبده
"غار پیده در ۲۲ کیلومتری شهرستان لالی در مسیر جاده‌ای که به سمت آبشارهای کسد می‌رود قرار دارد؛ و از غارهای آهکی کشور است. یکی از این مهمترین غارهای استان خوزستان و بلکه ایران است.
قدمت غار به دوره ما قبل تاریخ (عصر حجر) بر می‌گردد که در سال ۱۹۴۹ با مطالعات پروفسور گیرشمن فرانسوی کشف و مورد بررسی قرار گرفت."
غار تاریخی کرفتو
غار کرفتو با شهر دیوان‌دره حدود هفتاد کیلومتر فاصله دارد. این غار تاریخی را می‌توان هم جزء غارهای طبیعی به حساب آورد و هم در لیست غارهای دست‌کند انسان نامش را ذکر کرد. چرا که در زمان‌های مختلف تاریخی انسان‌ها در کرفتو ساکن بوده‌اند و تغییراتی در غار پدید آورده‌اند. البته طبیعت نیز در این دوران‌ها بی‌کار ننشسته و تغییرات قابل توجهی به غار داده است. غار کرفتو را به عنوان طولانی‌ترین غار ایران نیز معرفی می‌کنند.
غار دستکند
در منطقه کافرکلی در طول دره هراز از آبادی اسک تا روستای پنجاب به طول 42 کیلومتر در ارتفاعات مشرف به دره و همچنین در چند دره فرعی نزدیک 250 اتاق دست کند در دل صخره قرار دارند. این مجموعه در نوع خود از لحاظ تمرکز در یک منطقه، در ایران منحصر بفرد است.
با بررسی های صورت گرفته در محور هراز در 13 نقطه با تعداد متغییر غارهای دست کندی مواجه هستیم که در دل کوه کنده شده اند :
1- غارهای دستکند روستای آب اسک
2- غارهای دستکند روستای نیاک
3- غارهای دستکند دره آینه ممنون روبروی روستای نیاک درسمت راست جاده هراز
4- غارهای دستکند تخته پل. بین روستای نیاک و پلمون
5- غارهای دستکند دارسون در 3 کیلومتری شهر رینه
6- غارهای دستکند روستای گیلاس
7- مجموعه غارهای دستکند روستای پلمون
8- غارهای دستکند روستای کنار انجام
9- غارهای دستکند روستای آبگرم
10- غارهای دستکند روستای گزانه و ملار
11- غارهای دستکند روستای بایجان
12- غارهای دستکند روستای کهرود و کیان
13- مجموعه غارهای دستکند روستای پنجاب

این غارها جهت زندگی موقت یا دائم و یا بصورت یک مجموعه تدافعی و دیده بانی مورد استفاده قرار می گرفته اند. وجود اتاق های متعدد با طبقات متغیر و همچنین سرویس بهداشتی تالار و مکان های پخت و پز موید این مطلب می باشد که در اینجا فضای معماری علاوه بر زندگی، مکانی جهت مقابله و دفاع در برابر دشمن خارجی نیز کاربرد داشته است. طبقات دوم عمدتا با رویکرد دفاعی و دیده بانی ایجاد گردید.
غارهای محور هراز تماما در دل کوه و در طبقات به سمت قله و بالا ساخته شده اند.

از نظر آب و هوایی لاریجان کاملا کوهستانی است، در واقع بخش عمده ای از سال هوا در اینجا سرد می باشد اگر این دخمه ها صرفا جهت زندگی بوجود آمده باشند مثل اکثر دخمه هایی که در بالا از آنها نام برده شده است می بایست در دل زمین کنده می شدند تا در مقابل باد و بوران و وضعیت بد جوی در امان باشند اما اینگونه نیست، تنها دلیلی که می توان از چیستی آن سخن به میان آورد بحث استفاده مقطعی و در مواقع اضطرای و حالت تدافعی بودن این دخمه ها می باشد.

ساختمان داخلی این غارها نظم خاصی ندارد. تعدادی با یک دهنه ورودی هستند و تعدادی هم بوسیله راهروها و همچنین ایجاد سوراخی تقریبا یک متر مربع در سقف برای دسترسی به طبقات دوم و سوم ایجاد شده اند. اکثر این کلونی های دستکند دارای اتاق هایی متعدد همراه با نورگیرها و مکان های دیده بانی، سرویس بهداشتی در طبقات بالا – پرتگاه نقش چاه فاضلاب را ایفا می کرد ـ و آشپزخانه تشکیل شده است.

غار دستکند (کافرکلی) روستای پلمون :

به فاصله 85 کیلومتری از آمل و در فاصله 700 متری شمال جاده و رودخانه هراز و همچنین در شرق روستای پلمون جاده ای که به سمت شهر رینه و روستای آبگرم می رود در سینه کش کوهی سترگ 35 دخمه تا ارتفاع صد متری در دل کوه کنده شده اند. این دخمه ها بصورت پناهگاه و مانند دژ مستحکمی است که راه یابی به بعضی از قسمت های آن سخت و غیر ممکن است و تنها راه دسترسی به آنها استفاده از ابزار صخره نوردی است این دخمه سنگی یکی از شاخص ترین نمونه ها در محور هراز و حتی ایران است، تعدد طبقات با همدیگر در ارتباطند. تزیین دیواره بعضی از اتاق ها از کف تا به ارتفاع 60 سانتیمتر با کاهگل و گل اخری (در دخمه سنگی آب اسک نیز همین مورد وجود دارد)، ایجاد دیوار دفاعی با مصالح سنگ و ساروج و همچنین المانهای کلی که در بالا ذکر گردید تنها بخشی از خصوصیات ویژه کافر کلی روستای پلمون می باشد که بدان اشاره شده است.

در داخل اتاق ها تاقچه های کوچک و بزرگ جهت نگهداری و قرار دادن ابزار و وسایل زندگی و یا شاید هم جنگی در آن به چشم می خورد. در یکی از این اتاق ها (طبقه اول) ستون های سنگی چسبیده به کف و دیواره غار به ارتفاع 50 سانتیمتر و قطر 20 سانتیمتر بصورت سوراخ و گیره ای ایجاده شده است که احتمالا برای بستن حیوانات از آن استفاده می کردند، نمونه آن در غار میمند کرمان نیز به چشم می خورد و تا به اکنون نیز از آن جهت همین کار استفاده می کنند.
با بررسی میدانی در اطراف غار پلمون چند نمونه سفال قرمز رنگ با شاموت (احتمالا دوره اسلامی) بدست آمد.

غار های دستکند (کافرکلی) روستای آب اسک :

این دخمه ها در شمال جاده هراز و در مجاورت رودخانه هراز و در شرق روستای آب اسک، به فاصله 90 کیلومتری آمل در دل کوهی بلند کنده شده است. رودخانه هراز در پای کوه قرار دارد. دخمه های سنگی به فاصله چند متری از دامنه کوه کنده شده اند. در بعضی از قسمت ها نیم متر تا پرتگاه بیشتر فاصله ندارد. غارهای دستکند (کافرکلی) اسک از نظر تعداد کمتر از غار های دستکند پلمون می باشد و فقط یکی از این دخمه ها دو طبقه است و راه ورودی آن از دیواره شرقی طبقه اول با کندن چند جای پا است. این در حالی می باشد که راه ورود به طبقات بالا در دیگر دخمه های مسیر هراز اکثرا از طریق سوراخی در سقف میسر می باشد.

بعضی از آنها دارای سکوهایی به ارتفاع 60 سانتیمتر و به طول های متفاوت هستند. ورودی ها به اشکال قوسی و طاق مانند همچنین برخی از آنها دارای نورگیر می باشند می توان اینگونه تصور نمود که کافرکلی های اسک قدیمی تر از کافرکلی پلمون می باشد چون این دخمه ها بسیار ساده و ابتدایی درست شده اند و کمتر ساختار دخمه های پلمون در آن مشاهده می شود.

با بررسی غار دستکتد آب اسک تنها یک غار در دو طبقه بسیار زیبا ساخته شده است شامل یک اتاق روباز با یک طاقچه در جهت شرقی، طبقه دوم با یک سکو، ورودی قوسی شکل، اتاقی به ابعاد یک متر در دو متر، در جهت شرق این اتاق دالانی به طول یک با ارتفاع یک که یک شخص بصورت خمیده می تواند وارد فضایی وارد گردد که در واقع شامل یک سرویس بهداشتی به همراه یک (احتمالا) حمام با سکویی به ارتفاع نیم متر و به طول یک مترو نیم ایجاد شده است.

لازم به ذکر است در حال حاضر بخش هایی از غار های دستکند روستای آب اسک توسط روستاییان بومی دامدار تبدیل به آخور و محل نگهداری علوفه و دام شده است و یا اینکه این دخمه ها در ابتدا با همین نوع کاربری ایجاد شده باشند. لازم به توضیح اینکه تنها ما فقط در دخمه های روستای فوق الذکر کاربرد دوگانه آن را به این صورت وسیع مشاهد می کنیم.

در بررسی و تحقیق از غارهای دستکند دارسون در فاصله 3 کیلومتری شهر رینه و دخمه سنگی روستای پنجاب تقریبا ساختار و المان های مشابه ای با دخمه های پلمون و روستای آب اسک را در خود دارا می باشند. در این راستا دخمه دره آینه ممنون در مسیر جاده هراز و روبروی روستای نیاک، تنها در دو طبقه و در نوع خود منحصر بفرد نیز مورد بررسی قرار گرفته است، تنها دخمه سنگی تخته پل مابین دخمه پلمون و دره آینه ممنون، با ساختار خطی و افقی (بدون قرار گرفتن طبقات روی یکدیگر) به علت صعب العبور بودن هیچگونه بررسی روی آن صورت نپذیرفته است و در هیچ منابع کتبی دال بر حضور در آن و کنکاش علمی ثبت و ضبط نگردیده است.

دلیل ارجاع این غار های دستکند به دوران تاریخی حکومت مادها شاید این باشد که اصطلاحا لغت دخمه با نام ماد مترادف گشته است به علت وجود گوردخمه های متعدد مادی، هرجا نمونه هایی از این دخمه ها یافت شود خود بخود ذهن ها به این سمت کشیده می شود.

اما انتساب دخمه های محور هراز به دوره ماد را با توجه به تفاوت نوع معماری دخمه های محور هراز با دخمه های منتسب به دوران ماد (نظیر عدم وجود نقش برجسته، المانهای معماری چون، ته ستون، ستون، بارولیف و سازه های معماری مشابه که در گور دخمه های منتسب به ماد دیده می شود)، قابل پذیرش نیست. دخمه های محور هراز عاری از هر گونه تزیین و کتیبه هستند و همچنین دخمه های محور هراز کاربری مسکونی، دژ و دیده بانی داشته اند اما گوردخمه های مادی کاربری تدفین داشته اند و احتمالا در شرایط خاص از آنها استفاده می کردند.

وجود این معماری بدون شک در شرایط خاص و بخاطر دفاع در مقابل حملات مهاجمین ایجاد گردیده اند. همانگونه که می دانیم در قرون اولیه اسلامی صفحات مازندران یکی دو قرن از پذیرش آیین جدید سر باز زدند و در مقابل تازه واردان مقاومت کردند و این مقاومت ها در این بخش از طبرستان نمی تواند دور از ذهن باشد. آیا این دخمه ها نمی تواند محلی برای مقابله با هجوم اعراب باشد؟

غارهای دست کند را می توان از نظر کاربری به چهار دسته تقسیم نمود :

الف : زندگی موقت و دفاعی

ب : زندگی دایم

ج : آیین های مذهبی و تدفین

د : معدن

لذا غارهای دستکند حوزه مورد این پژوهش نیز می تواند جهت اسکان و زندگی موقت یا دائم و یا بصورت یک مجموعه تدافعی و دیده بانی مورد استفاده قرار می گرفته اند.

کوهی که در آن این دخمه ایجاد گردید (به علت نوع سنگ) آنچنان سفت و سخت نیست و به راحتی با کلنگ و دیلم کنده می شوند، هنوز زخمه کلنگ مردان گذشته بر پیکره آن برجای است.
غار سراب
غار سراب در ۵۶ کیلومتری جنوب غربی شهرکرد قرار دارد و برای رسیدن به آن باید راه آسفالته دره ای زیبا را پیش بگیرید.در انتهای این مسیر از ماشین پیاده می شوید و تا رسیدن به غار حدود ۱۵ دققیه پیاده روی می کنید. این غار دارای دو دهانه است و جاری بودن آبی خروشان از یکی از دهانه ها آن را جذاب و تماشایی کرده است. غار موانع طبیعی زیادی دارد برای همین فقط می توانید به حدود ۶۰۰ متر از آن دسترسی داشته باشید. در جای جای دالان طول و دراز غار که در بعضی از قسمت ها ارتفاعش ۱۵ متر است قندیل های زیبایی می بینید.
غار علیصدر
غار علیصدر با عنوان طولانی‌ترین غار آبی جهان، یکی از انگیزه‌های مهم و بخش جذاب و به‌یادماندنی سفر گردشگران به همدان است. این غار در ارتفاعات ساری قیه نزدیک روستای علیصدر شهرستان کبودرآهنگ قرار دارد. ارتفاع غار از سطح دریا ۲۱۰۰ متر است و محوطه غار دالان‌های پیچ در پیچ و دهلیزهای متعددی دارد. برای بازدید از این غار، بعد از تهیه‌ی بلیط، قایقی در اختیار گردشگران قرار می‌دهند و بازدید از این غار با قایق امکان‌پذیر است. دمای داخل غار ثابت و همواره ۲۰ درجه سانتی‌گراد است. غار علیصدر بیست و سومین اثر طبیعی ملی است که سازمان میراث فرهنگی در ۱۵ دی ۱۳۸۷ در فهرست میراث طبیعی ایران آن را ثبت کرده است
غار گواتامک
غار گواتامک یکی از غارهای بزرگ و ناشناخته در ارتفاعات کوه بیرک، بخش ایرندگان شهرستان خاش در استان سیستان و بلوچستان ایران است و در جنوب شهرستان خاش قرار دارد و قطر دهانه ورودی آن حدود یک متر است. پس از ورود به داخل غار، وارد دالانی به عرض ۵/۱ و ارتفاع ۳ متر می‌شویم که هر چه جلوتر برویم عرض و ارتفاع آن بیشتر می‌شود تا جایی که در اواسط مسیر ارتفاع آن به حدود ۱۰ تا ۱۲ متر و عرض آن به ۳۰ تا ۳۵ متر می‌رسد. انتهای این غار حدود ۱۰۰ متری به غاری کم عرض ولی طولانی در دل کوهستان ختم می‌شود.
قلعه الموت
قلعه الموت که محلی‌ها به آن قلعه حسن نیز می‌گویند، از قلعه‌های مشهور و خاص ایران است. منطقه الموت یکی از جاهای دیدنی قزوین است که اسرار بسیاری را در خود نهان دارد. الموت که نام آن با اسماعیلیان پیوند خورده است، به عنوان پایگاهی نظامی برای حکومت حسن صباح استفاده می‌شد. هرچند در کتب تاریخی از قلعه الموت به عنوان زندان یاد می‌شود، لیکن کاوش‌های باستانی حاکی از آنند که این منطقه، محل زندگی افراد خاصی بوده است. قلعه الموت با دو هزار متر مربع مساحت، در بلندای صخره‌ای به ارتفاع ۲۱۶۳ متر ساخته شده است. قلعه الموت از هر چهار جهت با پرتگاه محاصره شده است. تنها راه ورودی قلعه الموت در ضلع شمال شرقی آن قرار دارد. این قلعه در سال ۶۵۴ قمری به فرمان هلاکو به آتش کشیده‌ شد. پس از آن، این قلعه بعنوان زندان به کار گرفته شد. ویرانه‌هایی که امروزه از قلعه الموت به جای مانده است، در ۱۲ بهمن سال ۱۳۸۱ به عنوان آثار ملی کشور ثبت شده است.
قلعه تاريخى بوشهر (عمارت ملك)
دیرینگی بافت‌ تاریخی‌ بوشهر، به‌ دوره‌ی‌ حکومت‌ نادرشاه‌ افشار برمیگردد که‌ در آن‌ هنگام‌ با تأسیس‌ پایگاه‌ دریایی‌ نادرشاه‌ در خور شرقی‌ بوشهر موسوم‌ به‌ خور نادری‌، بندر بوشهر از یک‌روستای‌ کوچک‌ ماهیگیری‌ به‌ یک‌ بندر مهم‌ تبدیل‌ گردید. مادام‌ دیولافوا در سفر اول‌ خود به‌ بوشهر به‌ کشتی‌هایی‌ اشاره‌ می‌کند که‌ به‌ احتمال‌ قوی‌ بازمانده‌ی‌ کشتی‌های‌ نادرشاه‌بوده‌اند. از آن‌ تاریخ‌ رونق‌ و آبادانی‌ آن‌ ادامه‌ یافت‌ و در دوره‌ی‌ زندیه‌ به‌ دلیل‌ نزدیکی‌ به‌ پایتخت‌ ایران‌ در شیراز اهمیت‌ این‌ بندر دوچندان‌ شد. بافت‌ قدیم‌ بوشهر از شرق‌، شمال‌ و سمت‌مغرب‌ به‌ دریا محدود است‌ و از جنوب‌ به‌ خیابان‌ لیان‌ فعلی‌ محدود است.
قلعه تاریخی چرام
این قلعه تاریخی در شمال غرب و مشرف بر تپه ای ۱۲متری وگرد واقع شده که از همه طرف بر شهر چرام احاطه دارد در پایین قلعه حمامی زیبا با معماری زیبای اسلامی ایرانی بنا شده که زیبای خاصی وکم نظیری دارد.وارد قلعه که میشوی بنای زیبای اسلامی ایرانی آن چشمانت را مینوازد وبربام آن که میشوی طبیعت زیبا واطراف آن با زمینهای حاصلخیز کشاورزی وکوههای سرسبز اطراف آن چشم وروح را مینوازد.
قلعه تاریخی روستای تل بابونه
از چشمه زیبای بلقیس وآب زلال چشمه سیاه که بگذریم وارد روستای فشیان وبعد وارد روستای تل بابونه میشویم نرسیده به آن قلعه ای زیبا چشمها را به خود خیره میکند ،قلعه ای زیبا با معماری زیبای اسلامی که بر بام آن وارد میشوی طبیعت زیبا زمینهای حاصلخیز کشاورزی_کوههاو تپه های سر سبز_آسیاب ها ورودخانه وجود دارد که باعث شده هر ساله گردشگران زیادی از آن دیدن نماید.
قلعه جمشیدی (قلعه گبری)
قلعه جمشیدی یا قلعه گبری از دیگر آثار باستانی شهر محلات است که از ایران کهن به یادگار مانده است. این قلعه در بین دیگر قلعه‌های تاریخی در برابر حملات و نفوذ دشمن جان نسبتا سالمی به در برده است و زمانی باعث نجات مردم این زاد و بوم شده است. از ویژگی‌های منحصر به فرد این اثر تاریخی می‌توان به وسایل ضدحریق ویژه، دروازه‌ای چوبی برای حفاظت و تالاری بر روی قلعه با امکان حضور ۲۰ نفر تیرانداز در جهات مختلف اشاره کرد.
قلعه چالشتر
قلعه چالشتر در استان چهار محال و بختیاری تلفیقی از معماری دوران قاجار با معماری اروپایی است كه با ستون هایی ایستاده از سنگ و نقش برجسته‌های دیدنی خودنمایی می‌كند. قلعه چالشتر در پنج كیلومتری شهركرد به عنوان یك اثر باشكوه از نظر معماری و هنری حجاری در ایران است. این قلعه در منطقه چالشتر واقع شده كه در دوره صفویه مركز حكمرانی چهارمحالی‌ها بوده كه به وسیله كلانتران روستاها و مناطق تحت سیطره خود را كنترل می‌كردند و پس از انتصاب حسین قلی خان به عنوان ایلخان بختیاری، در اواسط حكومت ناصرالدین شاه، حكمرانان این منطقه از حاكمیت بر چالشتر خلع و به زمینداران بزرگ تبدیل شدند. مجموعه قلعه تاریخی چالشتر كه به قلعه خانی مشهور می‌باشد، ‪ ۱۱۰‬سال پیش در چالشتر احداث شده و در یكی از سرستونهای سنگی این مجموعه ، تاریخ ساخت آن به سال ‪۱۳۲۱‬هجری قمری حك شده است. مجموعه تاریخی چالشتر شامل سر در سنگی، خان‌نشین ، اندرونی ، حمام ، انبارها و اصطبل ها است و قلعه عیانی و خان‌نشین این مجموعه تاریخی دارای ‪ ۳۸‬ستون سنگی با سر در و ایوان می‌باشد. از اره سنگی منقوش این مجموعه قلعه شامل نقوش افسانه‌ای و اسطوره ای، زندگی روزمره، گل وگیاه، گل و گلدان، گل و مرغ، نقوش پیچش گیاهی و نقوش فرشته است و این نقوش به صورت ماهرانه و زیبا خلق شده و در برخی موارد به صورت برجسته حجاری شده است. قلعه چالشتر به عنوان یکی از آثار تاریخی و گردشگری استان چهارمحال وبختیاری واقع در شهرکرد، مجموعه ای از تاریخ، هنر و زیبایی را در خود جای داده است.
قلعهٔ دختر فیروزآباد
قلعهٔ دختر فیروزآباد در شش کیلومتری جاده فیروزآباد به شیراز در دامنه کوهی مشرف به جاده قرار دارد که پس از طی مسافتی حدود ۳۰۰ متر می‌توان به قلعه رسید. جورجینا هرمان در کتاب تجدید حیات هنر و تمدن در ایران باستان، می‌نویسد: اردشیر ساسانی احتمالاً این قلعه را در اواخر دوران اشکانیان و زمانی که هنوز بر اردوان پنجم، آخرین شاه دودمان اشکانیان، خروج نکرده بود ساخته‌است.
این قلعه حصین در سه سطح ساخته شده بود و ورود به آن از نازلترین سطح از طریق پلکانی مارپیچ که به حیاط اصلی تراس میانی می‌رسید صورت می‌گرفت. سه طرف حیاط را اتاقهای چهارگوش دارای تاق ضربی دربر گرفته بود و طرف چهارم به تراس فوقانی که روی آن ساختمان کاخ اصلی واقع شده بود، منتهی می‌گردید. تمامی کاخ را یک ایوان بزرگ دارای طاق ضربی و دو ایوان کوچکتر در دو سو تشکیل می‌داد. ایوان بزرگ که ۱۴ متر پهنا و ۲۳ متر درازا داشت به یک اتاق مرکزی که سقف آن به شیوه‌ای تازه، یعنی گنبد پوشانده شده بود منتهی می‌گشت. در جناحین این اتاق گنبد دار اتاقهای اضافی قرار گرفته و کل آنها در داخل یک دیوار خارجی مدور جای داشت.
مهندسین اثر
معماران رومی مشکل قرار دادن سقفی مدور بر روی بنایی چهار گوش در گوشه‌ها را با جلو آوردن تدریجی سنگ یا آجرها به شکلی که پیوسته مدور تر می‌شد، حل کرده‌اند اما در قلعه دختر شیوه جدیدی به کار گرفته شد که همانا استفاده از سکنج در گوشه هاست. این قلعه تماماً از سنگ‌های درشت ساخته و سنگ‌های نما، تراشیده شده‌اند ولی سنگ‌های پی‌ها و داخل دیوارها از قلوه سنگ‌های درشت رودخانه‌ای تشکیل شده‌اند. عظمت بنای این قلعه، مبهوت کننده‌است و دیوارهای بلند آن با همه شکستگی و ریخته شدن، هنوز هم شکوهی خیره کننده دارند.
در قسمتی از قلعه دهانه غاری دیده می‌شود که به قول بعضی از محلی‌ها این غار راهی به کاخ اردشیر بابکان (کاخ ساسانی) در جلگه فیروزآباد داشته‌است. یعنی در زمان حمله دشمن به قلعه، محصورین قلعه می‌توانستند از طریق این دالان زیرزمینی با شهر ارتباط داشته باشند و بتوانند غذا و نیروی انسانی وارد قلعه کنند.
قلعه رامرود
قلعه رامرود با بنایی چند ضلعی و نامنظم، در ۹۵ كيلومتری جنوب غربی شهرستان زابل و در محدوده تاسوكی قرار دارد. محمد اعظم سيستانی در كتاب سيستان بعد از اسلام، در مورد این قلعه آورده است که قلعه فرخ، قلعه ترقون و خرابه‌های كندرک در امتداد قلعه رامرود هستند و آثار تاريخی آن‌ها متعلق به بعد از دوره تيموری است. وجود سفال‌های دوره ايلخانی و دوره تيموری و همچنين كشف چينی‌های آبی، سفيد و ظروف‌ زرین‌فام دوره صفوی در اين منطقه نشان از آبادانی آن در آن زمان دارد.
قلعه زاغه (زاخه)
" این دژ در شهرستان کوهدشت ودر بخش رومشگان واقع شده و تماماً از سنگ ساخته شده است . سبک و نوع طاق آن با سایر آثار موجود در استان متفاوت است سنگهای بکارگرفته شده در این بنا بصورت حجاری شده و قلوه سنگ می باشد . دمورگان این اثر را از آثار دوره ایلامی می داند اما بنا بیشتر خصوصیات معماری ساسانی را دارد . بیشتر قسمتهای آن در زیر خاک مدفون است .
به احتمال زیاد در قسمت جنوبی آن آتشکده ای وجود داشته است"
قلعه سام
"محوطه باستانی قلعه سام در شهرستان شیروان چرداول، در نزدیکی روستا چم بور از توابع بخش هلیلان واقع شده است. این مجموعه از سه بخش مرتبط به هم در عین حال با فاصله و مستقل شکل گرفته است. این مجموعه از نظر دوره ای در یک دوره از تاریخ که احتمالاً حد فاصل اوخر دوره پارت ها و اوایل دوره ساسانی می باشد، ایجاد شده است.
معماری این قلعه جنبه نظامی و دفاعی داشته است،زیرا قلعه در صعب العبور ترین بلندی های کوه بنا شده است چون طرح و نقشه ای از پیش نداشته،طراح یا معمار برجها،اتاقها و ورودی ها را با توجه به موقعیت طبیعی صخره ها احداث کرده است.

بطور کلی معماری قلعه به سبک معماری دوره ساسانیان ساخته شده است.مصالح ساختمانی ای که برای ساخت آن مورد استفاده قرار گرفته است عبارتند از: سنگ، گچ، ساروج، ملات، گچ و در بعضی جاها نیز گل بکار رفته است."
قلعه سرباز
قلعه سرباز با قدمتی که به دوره قاجار بازمی‌گردد، در سرباز، جنب ناحیه انتظامی شهر واقع شده است. از این قلعه به‌عنوان یکی از مهم‌ترین قلعه‌های بلوچستان یاد می‌شود و به‌وسیله حاکمان محلی ساخته شده است. این اثر در تاریخ ۲۵ مهر ۱۳۸۳ با شماره‌ی ثبت ۱۱۲۱۶ به‌ عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید.
قلعه شوش
"قلعهٔ شوش قلعه‌ای است که توسط ژاک دمورگان فرانسوی برای سکونت باستان‌شناسان فرانسوی در نزدیکی آرامگاه دانیال نبی در شوش بر روی تپه‌ای تاریخی بناشده‌است. از مهم‌ترین آثار بدست آمده از این تپه‌ها، می‌توان به مجسمهٔ معروف ملکه ناپیر اسوستون، لیوان مشهور سفالی شوش به رنگ نخودی و نقش بزکوهی و قانون حمورابی اشاره کرد.

این قلعه دارای نقشه‌ای قرون‌وسطایی است و توسط فرانسویها با استفاده از نیروی کار ایرانی و نظارت خاندان فیلی که امنیت ساخت را بر عهده داشتند و مصطفی دزفولی ساخته شده‌است. ساخت قلعه با استفاده از آجرهای کاخ داریوش هخامنشی (کاخ آپادانای شوش) و تعدادی از آجرهای منقوش به خط میخی چغازنبیل که ناشی از تخریب قسمتهایی از این بناها بوده انجام شده‌است. پیگیری‌ها و مکاتبات دولت ایران برای بازپس‌گیری (اسناد و مدارک) قلعه فرانسوی‌ها که بر روی تپه آکروپل ساخته شده بود منجر به تحویل اسناد و مدارک این قلعه در سال ۱۳۷۳ از سوی دولت فرانسه به ایران شد.[۱] نقشهٔ قلعه ذوزنقه‌شکل است، که قاعدهٔ کوچک آن در سمت شمال واقع شده و دور تا دور آن را راهرویی احاطه کرده و چند ردیف اتاق به سمت حیاط، بر گِرد آن قرار گرفته‌است. برج شمال‌غربی قلعه مربع‌شکل و برج شمال‌شرقی، دایره‌شکل است."
قلعه فلک الافلاک
قلعه فلک الافلاک بر بلندای تپه ای باستانی و طبیعی، در مرکز شهر خرم آباد واقع شده است. این اثر ارزشمند دارای هشت برج دو حیاط مستطیل شکل می باشد ارتفاع بلندترین دیوار تا سطح تپه 5/22متر و مساحت کلی آن 5300 متر مربع است . پلان بنا به صورت هشت ضلعی نامنظم است. ورودی آن در جبهه شمالی ودر برج جنوب غربی ساخته شده است که عرض آن10/2و ارتفاع آن3متر است در ساخت این بنا از مصالحی چون خشت ،آجر(قرمز وبزرگ) ،‌ سنگ و ملات استفاده شده است.از نکات قابل تامل در این بنای سترگ وجود چاه قلعه به عمق42متردر حیاط اول و گریزگاه اضطراری در حیاط دوم می توان اشاره نمود. از زمان برپایی بنا در عهد ساسانی تا دوره های متا خر الحاقاتی به آن اضافه شده است(به خصوص دوره صفوی وقاجاری)این اثر همان دژمعروف شاپورخواست می باشد که در تاریخ ذکر شده است.به لحاظ موقعیت استراتژیکی خود در قرن 4ه.ق.به عنوان مقر حکومت آل حسنویه وگنجوراین سلسله درزمان آل بویه در آمد.از قرن ششم هجری پس از ساخته شدن شهر جدید خرم آباد این قلعه نیز بنام خرم آباد معروف شد.احتمالانام فلک الا فلاک در دوره قاجار بر آن اطلاق شده است. از بدو شکل گیری این بنای عظیم و دیدنی تا به حال دارای کاربریهای سیاسی ، نظامی ، خزانه سلطنتی ، مقر حکومتی ، پادگان نظامی ، زندان سیاسی داشته است. اکنون نیز به عنوان موزه باستانشناسی، مردم شناسی وآزمایشگاه مرمت اشیا وچایخانه سنتی از آن استفاده میشود . این بنای کم نظیر مربوط به دوره ساسانی وبه شماره 883 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است .
قلعه لشتان
بندر لنگه یکی از شهرهای استان هرمزگان که بسیار مکان های تاریخی دیدنی دارد. بندر لنگه قلعه ای دارد که سال ها قبل به دست پرتغالی ها بود و بسیار قلعه زیبا، پر رمز و راز است. قلعه لشتان نام قلعه‌ای است بر فراز کوه «شاهینکوه» در بخش مرکزی شهرستان بندر لنگه است. «قلعه لشتان» در شش کیلومتری شمال شرقی شهرستان بندر لنگه ودر شمال روستای بارچاه واقع شده‌است. تاریخ بنای این قلعه به سدهٔ نهم هجری بر می‌گردد. قلعه لشتان در دوران گذشته و در جنگ های محلی نقش مهمی داشته ‌است. برخی نیز عقیده دارند این قلعه در عهد هخامنشی احداث شده و بیش از2000 سال قدمت دارد
كوشك باغ علي آباد
کوشک باغ علی­آباد بنايي است دو طبقه با پلان مستطيلي که در دورۀ قاجار در مرکز باغی ساخته شده است. این کوشک چهار ورودي در جهات اصلي دارد و طرح كلي آن در طبقه همكف شامل يك حوضخانه با سقف گنبدی در مركز و دو اتاق در ضلع شرقي و غربي است. در زیر سقف حوضخانه رسمي بندي و كاربندي­های زیبای گچی وجود دارد. برای رسیدن به طبقه دوم و پشت بام پلکان­هایی در بنا تعبیه شده است. مجموعه باغ و کوشک علی آباد از نمونه های معماری باغ ایرانی در استان خراسان شمالی است.
گنبد سلطانیه
"این مکان زیبا و تاریخی در مسیر تهران به زنجان با گنبدی آجری و کاشی های فیروزه ای در میان دشتی بسیار زیبا چشم ها گردشگری را به خود جلب می کند.
این بنا که بزرگترین گنبد آجری جهان می باشد، به دستور سلطان محمد خدابنده در زمان ایلخانیان ساخته شد و در سال ۱۳۸۴ در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسید."
گنبد غفاریه
گنبد غفاریه
گنبد کبود
"گنبد کبود از بناهای دورهٔ سلجوقیان در شهر مراغه می‌باشد. تزیینات به‌کار رفته در این بنا در مقایسه با سایر بناهای دورهٔ سلجوقیان و ایلخانان مغول کم‌نظیر است. دربارهٔ زمان احداث گنبد کبود نظرات دیگری نیز وجود دارد؛ عده‌ای آن را مربوط به‌زمان مغول می‌دانند و عده‌ای تاریخ بنای برج را مربوط به قبل از هلاکوخان ذکر کرده‌اند.
انتساب این بنا به قبر مادر هولاکو با وجود شهرتی که در میان عوام دارد، مورد تایید باستان‌شناسان واقع نشده است. برخی از باستان‌شناسان تاریخ این برج را سال ۵۹۳هجری می‌دانند و برخی دیگر آن را بین سالهای ۵۸۲ و ۶۵۶ هجری ثبت کرده‌اند.
گنبد کبود ده پهلو است و دارای گنبدی مخروطی بوده که در گذر زمان از بین رفته‌است. این گنبد از دو بخش سردابه و اتاق اصلی تشکیل شده‌است.
از کتیبهٔ گچبری‌شدهٔ داخل سردابه احتمال می‌رود گنبد کبود به‌عنوان یک برج مقبره ساخته شده‌باشد؛ به‌همین دلیل این گنبد به قبر مادر هلاکوخان نیز شهرت یافته‌است. کلماتی همچون «الله»، «والحمد» و … با فرم‌های مختلف به‌خط کوفی و به روش‌های استامبی از عناصر تزیینی نقش‌بسته بر دیواره‌های سردابهٔ برج می‌باشند.
تزیینات بدنهٔ بیرونی گنبد کبود به‌شکل قطاربندی و فرم‌های هندسی و سه ردیف مقرنس ساده‌است و دیوارهای داخلی آن دارای تزیینات نقاشی به‌رنگ فیروزه‌ای بوده که در گذر زمان از بین رفته و فقط بخش کمی از آن‌ها باقی مانده‌است.
گنبدخانه تربت جام
گنبدخانه در قلب مجموعه شیخ احمد جامی واقع و چهارنماى خارجى آن توسط بناهاى اطراف پوشیده شده است. دیوارهاى گنبدخانه، در داخل تا حد کتیبه و هشت بخشى گنبد بالا مى‏‌ر‌ود. ساختار معماری گنبد خانه یادآور طرح مقبره سلطان سنجر در مرو است
ماسوله
ماسوله دهکده ای زیبا در استان گیلان است که می‌توان آن را معروف ترین روستای پلکانی ایران نامید. از جمله دیدنی های ماسوله بازار ماسوله است که در آن انواع دست سازه های مردم روستا، مربا و ترشیجات و صنایع دستی گیلان به فروش می رسد. آبشار کوشم و لار چشمه ، ییلاق کوبار ماسوله و قله شاه معلم از دیگر جاذبه های طبیعی گیلان در نزدیکی ماسوله است که این منطقه را به مقصدی پر طرفدار برای کوهنوردان تبدیل کرده است.
مجموعه امیرچخماق
امیرچخماق یزد، مجموعه‌ای است از میدان، تکیه، بازار، آب‌انبار و مسجد که بسیار دیدنی است. قدمت این مجموعه به دوره تیموری (قرن نهم) برمی‌گردد. این مجموعه به دست جلال‌الدین امیرچخماق ساخته شده که در آن زمان حاکم شهر بوده است. تکیه امیرچخماق از این مجموعه، در سال ۱۳۳۰ ثبت ملی شده است.
مجموعه گنجعلی ‌خان
میدان گنجعلی‌خان واقع در بافت تاریخی کرمان و کنار بازار بزرگ آن، از مشهورترین جاذبه‌های تاریخی کرمان می‌باشد. این میدان به شکل مستطیل و مجموعه‌ای شامل بازار، مسجد، مدرسه، کاروانسرا، ضرابخانه، حمام و آب‌انبار بوده و از جمله جاهای دیدنی کرمان است که دیدن آن را نباید از دست داد. این مجموعه برجای مانده از دوران صفویه دارای طرح‌های معماری ایرانی اسلامی از همان زمان و رنگ‌های آبی روشن، نارنجی، زرد و قرمز می‌باشد. مجموعه گنجعلی‌خان در فهرست آثار ملی ایران نیز به ثبت رسیده‌است. برای بازدید از این مجموعه زیبا می‌بایست به مرکز قدیمی شهر کرمان بروید.
مدرسه گلستان
مدرسه گلستان مربوط به دوره قاجار است و در بوشهر، محله قدیمی بهبهانیها، روبروی اداره بندر واقع شده و این اثر در تاریخ ۲۵ اسفند ۱۳۷۸ با شمارهٔ ثبت ۲۶۵۹ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.از اولین بناهای مربوط به ساختار قدیم بوشهر، مدرسه گلستان است که براساس مستندات موجود به وسیله‌ی انگلیسی‌ها ساخته شده است. این بنا در ابتدا محل حکمرانی شیخ نصر بود و بعد از آن به اداره پست تبدیل شد. بعد از مدتی این ساختمان متروکه شد تا اینکه در سال ۱۳۲۲ مدرسه‌ی گلستان در آن برپا شد. قدمت ساختمان اصلی این مدرسه در حدود ۲۰۰ سال و مربوط به دوره قاجار است. درب‌های چوبی این بنا بسیار بزرگ و از جنس ساج می‌باشد. ابعاد این درب‌ها ۳.۵ * ۴ متر مربع است. از جمله مصالح ساختمانی استفاده شده در این بنا می توان به سنگ‌های مرجانی و ملات گچی اشاره کرد. همچنین در این ساختمان از چوب صندل و بوریا برای پوشش سقف استفاده شده است. این بنا به دلیل ارزش تاریخی آن با شماره ۲۶۵۹ در تاریخ ۲۵/۱۲/۱۳۷۸ در شمار آثار ملی کشور به ثبت شده است.
مسجد ایاصوفیه
بسیاری از کسانی که برای سفر توریستی به ترکیه و به‌ویژه استانبول برنامه‌ریزی می‌کنند، نمای مسجد ایاصوفیه استانبول را به‌عنوان تصویری معروف از این شهر در ذهن دارند و بسیاری ایاصوفیه را نماد ترکیه می‌دانند. مسجد ایاصوفیه که در منطقه سلطان احمد استانبول قرار دارد، با قبه‌ها و مناره‌های بلندش، یکی از مهم‌ترین دیدنی‌ های استانبول است و در تمام روزهای سال گردشگران و توریست‌ها را به خود جذب می‌کند.
مسجد جامع اردبیل
هر کدام از شهرهای این یک مسجد جامع دارد که محل تجمع مردم در گردهمایی های بزرگ می باشد. استان اردبیل هم از این قاعده خارج نیست و یک مسجد جامع یا جمعه مسحد دارد که از جمله جاذبه های مذهبی این منطقه به شمار می رود و دارای قدمت طولانی متعلق به دوران سلجوقیان می باشد. آنچه که در اسناد تاریخی آمده مشخص می کند که در گذشته این مسجد مکان آتشگاه بوده که قدمت آن به دوره ساسانیان باز می گردد و بعد از آن اسلام در قرن پنجم هجری وارد ایران شد این مکان را تبدیل به مسجد جامع یا جمعه مسجد امروزی کردند. قسمت اصلی مسجد جامع در بخش زیرین گنبد یا «گنبدخانه»، قرار دارد که دارای مساحت زیادی است.
مسجد شیخ لطف‌الله
مسجد شیخ لطف‌الله یکی از بناهای پیرامونی میدان است که به عنوان مسجد اختصاصی شاه عباس بکار می‌رفته این مسجد به دستور شاه عباس ساخته شده‌است و تامارا سون (به انگلیسی: Tamara sonn) آن را به عنوان یکی از زیباترین بناهای مذهبی دنیا عنوان می‌کند. این بنا در سمت مشرق میدان قرار دارد. این مسجد در دوره قاجار به شدت تخریب شد و در زمان رضا شاه بازسازی گردید. کاشیکاری فعلی پوشش بیرونی آن مربوط به سال ۱۳۱۵ شمسی است. گنبد این بنا ۳۲ متر ارتفاع داشته و ساخت آن ۱۷ سال به طول انجامیده‌است.تفاوت این بنا با سایر مساجد دوره صفوی این است که مسجد شیخ لطف‌الله دارای صحن نیست و مناره نیز ندارد. سردر مسجد به قلم ثلث علیرضا عباسی خوشنویس معروف صفوی مزین است.در ضلع شرقي ميدان امام (نقش جهان) مسجدي قراردارد كه در زمان شاه عباس اول صفوي ، هنگام احداث ميدان و همراه با بناهاي اطراف آن به منظور محل عبادت و حوزه تدريس مرحوم شيخ لطف اله ، كه از علما و روحانيون بزرگ جبل عامل در لبنان بوده ، ساخته شده است . ساختمان مسجد در سال 1011 هـ .ق آغاز و در سال 1028 به پايان رسيده است . اين مسجد داراي يك شبستان زيرزميني است كه كف گنبدخانه را از سطح زمين بالاتر قرارداده است . به خاطر استفاده هاي خاص علمي ـ مذهبي از اين مسجد ، نيازي به احداث حياط و مناره نبوده است . گنبد بر روي هشت طاق جناغي قرار گرفته و لبه اين طاقها با كاشيهاي پيچ به رنگ فيروزه ، تزئين يافته است . سطوح داخلي به ويژه محراب مسحد شيخ لطف اله از شاه كارهاي بي نظير هنر كاشي كاري هفت رنگ و معرق است. در محراب دو كتيبه وجود دارد كه عبارت ذيل بر آنها نوشته شده است : عمل فقيرحقير محتاج به رحمه خدا محمد رضا بن استاد حسين بنا اصفهاني .
اين نوشته مبين آن است كه استادان و هنرمندان و سازندگان بناهاي آن زمان در مقابل قدرت جان آفرين تسليم فرود آورده و هرگز نخوت و تكبر به وجودشان راه نيافته است
مقبره باباطاهر
در مرکز شهر خرم آباد ودر ضلع غربی قلعه فلک الافلاک ودر کنار خانه قدیمی آخوند ابو مقبره باباطاهر قرار دارد .در گویش لری به باو طاهر معروف است اهالی شهر خرم آباد معتقدند این مقبره مربوط به بابا طاهر شاعر و عارف نامدار و سراینده دو بیتی های معروف لکی و لری است. سبک بنای مقبره ساده و متشکل از گنبد خانه ای با یک ورودی است . ساختمان اصلی آن بصورت 8 ضلعی است که چهار ضلع آن هر یک به ابعاد 5/2 متر و اضلاع فرعی هریک 70/1 سانتیمتر است . ارتفاع گنبد تا کف 6 متر است . محل قبر در داخل سردابه بوده که بر روی سردابه و کف بقعه قبری به ابعاد 52* 100*177 سانتیمتر وجود دارد . بر روی قبر ضریحی چوبی به ابعاد 127* 128* 198 وجود داشته که از بین رفته است . اطاق کوچکی به ابعاد 5/2 * 5 متر به بدنه غربی بنا در دوره معاصر الحاق شده بود . که به آن قلندر خانه می گفتند . این بنا احتمالا مربوط به دوره خوارزمشاهی وبه شماره 1922 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است .
مقبره های گنبد سبز
"مقبره های گنبد سبز در قسمت شرقی شهر قم و درون باغی به نام «باغ گنبد سبز» که به دروازه کاشان شهرت دارد، واقع شده است. این مجموعه که سه بنای تاریخی با گنبدهای بسیار زیبا دارد و چند تن از امرای خاندان صفوی در آن دفن شده‌اند، از دیگر جاهای دیدنی قم است. بر اساس کتیبه‌های به جا مانده، گنبد جنوبی، محل دفن خواجه اصیل‌الدین و دو تن دیگر از حاکمان دوران صفوی و مربوط به سال ۷۶۱ هجری قمری است.

گنبد مرکزی نیز محل تدفین خواجه علی صفی و سه تن دیگر از فرمانروایان صفوی و مربوط به سال ۷۹۲ هجری قمری است و گنبد شمالی که به دلیل تخریب کتیبه‌ی آن، صاحب مقبره نامعلوم است، متعلق به اواخر قرن هشتم و اوایل قرن نهم است. گنبدهای جنوبی و مرکزی از بیرون به شکل استوانه‌ی منظمِ ۱۲ وجهی و از درون ۸ ضلعی می‌باشند، اما گنبد شمالی از بیرون و درون ۸ ضلعی است. معماری تحسین‌برانگیز و گچ‌بری‌های با شکوه و خاص این بناها چشم‌ها را خیره می‌کند."
منارجنبان اصفهان
منارجنبان اصفهان یکی از آثار تاریخی این شهر است که عارفی به نام «عمو عبدالله کارلادانی» در آن به خاک سپرده شده‌است. نکته قابل توجه دربارهٔ این بنای تاریخی این است که با حرکت دادن یک مناره، مناره دیگر نیز به حرکت و جنب و جوش می‌آید و لازم است ذکر شود هر مناره دارای پهنای نه متری و بلندای هفده متری می‌باشد.
تاریخی که بر فراز سنگ عمو عبدالله نوشته شده است سال ۷۱۶ هجری را نشان می‌دهد که در دوره سلطان محمد خدابنده الجایتو ایلخان مسلمان است.ارتفاع ایوان مقبره عمو عبدالله از سطح زمین بقعه ۱۰ متر و ارتفاع هر یک از دو مناره ۷/۵ متر است. در این ایوان مزار عمو عبدالله قرار دارد و راه صعود به بام و مناره‌ها نیز به وسیله درگاه کوچکی است؛ که با پلکانی مارپیچ به بام مربوط می‌شود. اما چیزی که این بنای کوچک با عرض نه متر و طول هر مناره؛ هفده متر را معروف کرده، تکان خوردن آن است. یعنی با تکان دادن یکی از مناره‌ها مناره دیگر و کل ساختمان نیز تکان می‌خورد. ایوان منارجنبان یکی از آثار تک ایوانی دوران ایلخانی است که به سبک مغول ساخته شده؛ ولی شکل مناره‌ها نشان می‌دهد که آنها را اواخر دوره صفویه به ایوان اضافه کرده‌اند. دلیل حرکت این بنا مدت هاست برای دانشمندان سؤال بوده و بسیاری هنوز هم می‌گویند هیچ دلیل منطقی ای برای این حرکت وجود ندارد. اما نکته مهم این است که؛ منارجنبان در دنیا تنها بنایی نیست که این به این صورت حرکت می‌کند. در عراق و عربستان هم چنین بناهایی یافت می‌شود. به هر حال منطقی‌ترین علتی که برای تکان خوردن مناره‌ها می‌تواند وجود داشته باشد، پدیده فیزیکی تشدید یا اثر دوپلر است. چون مناره‌ها سبک و کاملاً مشابه هستند، تکان خوردن یکی روی دیگری اثر می‌گذارد. جهانگردانی که به نقاط مختلف دنیا سفر کرده‌اند در مشاهدات خود مناره هائی را معرفی کرده‌اند که در نقاط دیگر جهان همین خصوصیت را داشته‌اند. اما قدر مسلم اینکه منارجنبان اصفهان وجه تمایزی با سایر مناره‌های متحرک دارد و آن این است که گذشته از حرکت مناره‌ها سایر قسمت‌های بنا نیز حرکت می‌کند.[۲]این ساختمان با کاشی‌های لاجوردی رنگ به شکل ستاره چهار پر و اشکال دیگری به شکل کثیر الاضلاع فیروزه‌ای رنگ زینت یافته است. حمید شاهین پور، سرپرست کمیته پژوهشی انجمن فناوری‌های بومی ایران، تصمیم گرفت علت ارتعاشات این بنا را با فرمول‌های دینامیکی پیدا کند. پژوهش شاهین پور با تمام فرمول‌های پیچیده و آزمایشگاهی اش منجر به رسیدن به این نتیجه شد که: «هنگامی که دو نخ مشابه با طول مساوی داشته باشیم و انتهای این نخ‌ها را به یک نخ افقی ببندیم دو آونگ کاملاً مشابه حاصل می‌شود. حال اگر یکی از نخ‌ها به نوسان در آید دیگری هم شروع به نوسان می‌کند. اما اگر یکی از نخها بلندتر شود در صورت نوسان، نخ دیگر دچار نوسان نمی‌شود. حال اگر وزن یکی با دیگری متفاوت باشد باز هم نوسان یکی منجر به اختلال در نوسان دیگری می‌شود. بر همین اساس می‌توان نتیجه گرفت که، ارتعاش یک مناره می‌تواند به مناره‌های بعدی هم منتقل شود.» پیش از شاهین پور افرادی دیگری هم دربارهٔ منارجنبان کار کرده‌اند اما تا کنون کسی، کار آزمایشگاهی روی این بنا انجام نداده بود. شاهین پور تمام منارجنبان‌های ساخته شده در دنیا را متعلق به فرهنگ ایرانی اسلامی می‌داند. جالب است بدانید منار جنبان‌های دنیا در یک دوره زمانی سی ساله دوره تیموریان ساخته شده‌اند.
منطقه ییلاقی دشت النزه
یکی از زیباترین و بکرترین جاهای دیدنی گیلان در ماسال و در بین کوه های سر به فلک کشیده شاندرمن، منطقه ییلاقی النزه یا دشت النزه می باشد. در النزه زندگی هنوز به روایت طبیعت در جریان است از صدای پرندگان و رمه های گوسفندان تا صدای آب و گله اسب های وحشی همگی بکر بودن و آرامش این دشت را به تصویر می کشند. در اینجا برای گرمایش از بخاری های هیزمی استفاده می کنند و یکی از مسیرهای مهم زندگی مردمان عشایر است. درخت افرایی با بیش از 200 سال قدمت در کنار درختان گلابی و آلوچه وحشی و چشمه های بی شمار آب و هوایی ییلاقی و مطبوع به دشت النزه بخشیده اند و شبها ستارگان آسمان درخشان تر از همیشه در برابر چشمان تان خودنمایی می کنند.
موزه شه لافتی
را به نوعی می‌توان موزه اولین‌ها نامید. موزه دارای درب ورودی بسیار کوچکی است که برای وارد شدن باید خم شوید. این موزه بسیار مورد توجه گردشگران علاقه‌مند به فردوسی و شاهنامه است. موزه‌ای که بیشتر جاذبه‌اش بسته به یک آدم و عتیقه‌هایی است که دور و بر خود جمع کرده است؛ آدمی که یک‌تنه کار چند نهاد و دستگاه عریض و طویل را انجام می‌دهد و خودش، هم مدیر کل و هم آشپز سازمان است. مرشد رستم قاسمی، کهنه‌سوار پهلوانان خراسان است که حال با موزه فرهنگ پهلوانی‌اش به نامی آشنا برای مشهدی‌ها تبدیل شده است. در گوشه‌ای دنج از زورخانه و موزه که بیشتر به لمکده‌های سنتی می‌مانند، عیارخانه قرار دارد. در وسط عیارخانه جایگاهی است که عیاران فنون خود را بر آن به تمرین گذاشته و نقالان جمع را به شنیدن شاهنامه میهمان می‌کنند
میدان نقش جهان
• میدان نقش جهان هم‌چنین معروف با نام تاریخی میدان شاه و پس از انقلاب ۱۳۵۷ ایران با نام رسمی میدان امام، میدان مرکزی شهر اصفهان است که در قلب مجموعه تاریخی نقش جهان قرار دارد.
بناهای تاریخی موجود در چهار طرف میدان نقش جهان شامل عالی‌قاپو، مسجد شاه (مسجد امام)، مسجد شیخ لطف‌الله و سردر قیصریه است. علاوه بر این بناها دویست حجره دو طبقه پیرامون میدان واقع شده‌است که عموماً جایگاه عرضهٔ صنایع دستی اصفهان می‌باشند.
میدان نقش جهان در تاریخ ۸ بهمن ۱۳۱۳ به شماره ۱۰۲ در فهرست آثار ملی ایران ثبت شد و در اردیبهشت ۱۳۵۸ به شماره ۱۱۵ جزء نخستین آثار ایرانی بود که به‌عنوان میراث جهانی یونسکو نیز به ثبت جهانی رسید. يكي از زيباترين ميدانهاي جهان به طول حدود 512 متر و عرض 160 متر است كه در اطراف آن اطاق هائي در دو طبقه با يك اندازه و شكل احداث شده است . تعداد چهار اثر تاريخي بي نظير در اطراف ميدان قراردارد . عمارت عالي قاپو ـ مسجد امام ـ مسجد شيخ لطف اله و سر درب بازار قيصريه ، در وسط ميدان اصلي ، زمين و دو دروازه سنگي چوگان بوده است . ميدان امام امروزي يكي از مراكز خريد صنايع دستي و همچنين محل برگزاري بسياري از مراسم ملي و مذهبي مي باشد . در هر هفته نماز پرشكوه جمعه در اين ميدان برگزار مي گردد
نقش برجسته هرکول
یکی از جاهای دیدنی کرمانشاه که در دل یک منطقه بسیار زیبا قرار گرفته، نقش برجسته هرکول می‌باشد که بر روی کوه تراشیده شده است. این نقش بسیار زیبا مردی عریان است که زیر سایه یک درخت و روی یک نقش یک شیر دراز کشیده و در دست چپ یک پیاله دارد. همچنین در قسمت پشتی این نگاره کتیبه ها و نقش و نگارهایی وجود دارد که در سال 1337 پیدا شده‌اند. این نقش و نگارها همگی در دوران اشکانیان تراشیده شده‌ و امروز به عنوان یکی از جاهای دیدنی کرمانشاه در بهار شناخته می شود.
هتل قو
هتل قو مربوط به اواخر دوره قاجار است و در اهواز، جاده ساحلی، خیابان خسروی واقع شده و این اثر در تاریخ ۲۵ اسفند ۱۳۷۹ با شمارهٔ ثبت ۳۳۵۴ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.
کاخ سلطنتی بابل
کاخ سلطنتی بابل که به دوره پهلوی مربوط است، در باغ مصفایی در جنوب بابل قرار دارد و محل فعلی دانشکده پزشکی بابل است. بنای کاخ دو طبقه است، با اتاق ها و سالن های متعدد و مزین به گچبری‌های بسیار زیبا، مصالح عمده ساختمان کاخ را سنگ تشکیل می دهد و نمای خارجی آن عناصر تزئینی بسیار جالب دارد. تزئین داخلی و خارجی کاخ، ویژگی های خاص و منحصر به فردی دارد که مشابه آن در کاخ های دیگر این دوره کمتر دیده می شود.‌

برج کاخ بابل (دیده بانی) هم زمان با کاخ سلطنتی در ضلع غربی محوطه کاخ احداث گردید، بنایی است هشت ضلعی در دو طبقه که طبقه دوم آن کوچکتر از طبقه اول اجرا گردیده است. این اثر در تاریخ ۸ دی ۱۳۵۲ با شمارهٔ ثبت ۱۵۲۸ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
کاخ سلیمانیه
کاخ سلیمانیه بنایی است آجری و متقارن با سقفی شیروانی. تمامی مشخصه‌ها و مولفه‌های سبک معماری دوران قاجار را می‌توان در این بنا دید و آن را از جمله ساده‌ترین، زیباترین و بااحساس‌ترین ساختمان‌های دوران خود دانست. تالارها، ارسی‌ها، نقاشی‌ها، آیینه‌کاری‌ها، قوس‌های نیم‌دایره نما، سقف شیروانی و دواشکوبه (طبقه) بودن آن، همگی از جمله خصوصیات بارز کاخ سلیمانیه هستند. این ویژگی‌ها در ترکیب نهایی و بسیار ساده خود و در کنار مجموعه ساختمان‌ها و باغ پیرامونی، منجر به شکل‌گیری ساختمانی دوست‌داشتنی، باهویت و صمیمی شده‌اند. کاخ سلیمانیه در تاریخ ۲ اسفند ۱۳۲۷ با شماره‌ی ثبت ۳۷۰ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید.
کاخ شهرداری تبریز
"کاخ شهرداری تبریز از بناهای تاریخی شهر تبریز است که ساخت آن از سال ۱۳۱۴ تا ۱۳۱۸ خورشیدی در محل گورستان متروک و مخروبهٔ کوی نوبر، با نظارت مهندسان آلمانی و در زمان ریاست شهرداری حاج ارفع‌الملک جلیلی و با بودجه ۲٫۵۰۰٫۰۰۰ ریال انجام شد.[نیازمند منبع] از این بنا، به عنوان تالار شهر و دفتر اصلی شهرداری تبریز، بهره‌برداری شده‌است. این اثر در تاریخ ۲۹ تیر ۱۳۷۷ با شمارهٔ ثبت ۲۰۵۵ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.
کاخ شهرداری تبریز در سال ۱۳۱۸ مورد بهره‌برداری قرار گرفت. در سال ۱۳۸۶ خورشیدی، به مناسبت بزرگداشت یکصدمین سال تأسیس اولین انجمن شهر و بلدیه ایران در تبریز، به نخستین موزه شهر و شهرداری‌های کشور تبدیل و مورد بهره‌برداری قرار گرفت. در حال حاضر نیز علاوه بر نخستین موزه شهر و شهرداری‌های کشور، شورای اسلامی شهر تبریز نیز در بخشی از این ساختمان مستقر بوده و جلسات رسمی شورا در محل آمفی تئاتر موجود در ساختمان تشکیل می‌شود. شهردار کلان‌شهر تبریز نیز برخی از ملاقاتهای رسمی، دیپلماتیک را با مقامات عالی‌رتبه را در محل این کاخ انجام می‌دهد.
کاخ شهرداری تبریز در مرکزی‌ترین نقطهٔ شهر تبریز و در میدان شهرداری (ساعت) این شهر واقع شده‌است. کاخ شهرداری تبریز از آغاز ساخت تاکنون، به عنوان ساختمان شهرداری شهر تبریز مورد استفاده قرار گرفته‌است و امروزه با تقسیم شهر تبریز به ده منطقه، این بنا به عنوان شهرداری مرکزی شهر تبریز محسوب می‌شود. البته امروزه نیز، اکثر امور عمرانی و اداری شهرداری تبریز در این تالار و عمارت متمرکز شده‌است.
این بنا مساحتی نزدیک به ۹۶۰۰ متر مربع و به زیربنای ۶۵۰۰ متر مربع دارد که در سه طبقه ساخته شده‌است. کاخ شهرداری تبریز دارای یک برج ساعت چهارصفحه‌ای به‌ارتفاع ۳۰٫۵ متر است که با طنین موزون زنگ‌هایش، هر ساعت یک‌بار، گذشت زمان را به گوش مردم تبریز می‌رساند. نمای بیرونی این بنا از سنگ تراشیده شده‌است و نقشهٔ ساختمان شبیه به طرح یک عقاب در حال پرواز می‌باشد که با نمونهٔ ساختمان‌های کشور آلمان، قبل از جنگ جهانی دوم مطابقت دارد."
کاخ هشت‌بهشت
کاخ هشت‌بهشت یک کاخ تاریخی در شهر اصفهان است که در دوران صفویان و در سال ۱۰۸۰ قمری ساخته شده است. ساختمان این کاخ در دو طبقه در میان باغی بزرگ بنا شده است.سبک معماری این بنا به شیوه اصفهانی است.اخ هشت‌بهشت - که روزگاری زیباترین کاخ عالم هم نامیده می‌شد - در سال ۱۰۸۰ هجری و به روزگار شاه سلیمان صفوی در نزدیکی باغ بلبل ساخته شد. باغ وسیعی که عمارت در آن واقع شده جزئی از باغ بزرگ نقش جهان بوده‌است که شاه اسماعیل اول احداث کرد و در زمان جانشینان او بخصوص شاه عباس اول به قطعات متعددی تقسیم شد. باغ هشت بهشت در زمان شاه صفی وجود داشته است و در دوره دو شاه بعدی یعنی شاه عباس دوم و شاه سلیمان بر درختان این باغ زیبا افزودند. لازم است ذکر شود کوشک باغ متعلق به زمان شاه سلیمان صفوی می‌باشد که در آن دوره باغ تکمیل و اصلاح گردید و در سال ۱۰۸۰ هـ. ق که با سومین سال سلطنت شاه سلیمان صفوی مقارن بود، به اتمام رسید و به گفته برخی تاریخدانان این باغ نشیمن هشت سوگلی حرم پادشاه بوده است، که ۴ نفر در طبقة همکف و ۴ نفر دیگر در طبقه اول سکنی گزیده بودند.[۲] این بنای دو طبقه با طاقهای زیبا و تزئینات فراوان یکی از نمونه‌های درخشان معماری عصر صفویه به شمار می‌رود. این قصر از همان ابتدای احداث «کاخ هشت بهشت» «هشت به هشت» و «هشت در بهشت» نامیده می‌شده‌است.بخش مرکزی کاخ به صورت چهار صفه ساخته شده و ایوان آن رو به شمال است. سقفی که بر فراز این بنای ۴ صفه استوار است پوشیده از مقرنسهای گچی خوش رنگ و خوش طرح است.
اتاقهای طبقه اول در چهار گوشه عمارت تزئیناتی از گچبری و نقاشی دارند. در طبقه دوم عمارت نیز مجموعه‌ای از رواق‌ها و اتاقها و طاقها و پنجره‌ها بر زیبائی آن می‌افزایند. این طبقه به راهروها و اتاقهای متعددی تقسیم شده که هر یک تزئینات خاصی دارند. در برخی حوض آب و در بعضی بخاری‌های دیواری تعبیه شده‌اند. دیوارها را نیز آینه‌های فراوان می‌پوشانیده‌اند. تمام سقف‌های کاخ را نیز موزائیک‌های بسیار عالی پوشانیده و دالانها و غلام‌گردش‌های بسیار زیبا و هماهنگ، آنها را احاطه کرده‌اند.
آنچه در این عمارت حائز اهمیت است ارتباطی است که میان فضاها و قسمت‌های مختلف آن پدید آمده‌است. این ارتباط باعث شده تا این عمارت در عین تنوع و گوناگونی و تعدد فضا از وحدت و یکپارچگی و تزئینات قابل توجه برخوردار شود.تزئینات عمارت در دوران صفویه به حدی باشکوه و هنرمندانه بوده که سیاحان بسیاری زبان به تحسین آن گشوده‌اند. متأسفانه امروز از نرده‌های چوب زرنگار و قابها و جام‌های بلور و آلت‌های شیشه‌ای رنگارنگ ظریف اثری بر جای نمانده‌است چرا که در دوره‌های بعد از صفویه و بخصوص در عصر قاجاریان تغییرات بسیاری در آن داده شده‌است. این تغییرات به حدی است که برخی از سیاحان آن را از دوران قاجار به حساب آورده‌اند.
در اواخر دوران قاجار عمارت هشت بهشت به مالکیت خصوصی اشخاص درآمد و از زیورهای نفیس و گرانبهای دوره صفویه عاری گردید بطوری که امروز از آن همه شکوه و فریبندگی داخل کاخ و آب نماها و جوی‌های آب روان اثری بر جای نمانده‌است. با همه دخل و تصرفات زیبایی صفوی این بنا برجای مانده‌است چنان‌که آندره گدار باستان‌شناس و ایران‌شناس می‌گوید: «... کاخ هشت بهشت با تالاری که از هر سو باز است و با چهار عمارت کلاه‌فرنگی در چهار گوشهٔ خود هنوز هم ترکیب اصلی و مختصری از لطف و ملاحت روزگاران گذشته را حفظ کرده‌است.»ذکر این نکته مناسبت دارد که تزئینات این کاخ هشت‌گوشه که نشانه روحیه معماری و تزئینات اواخر دوره صفوی است به همراه ساختمان آن که میان باغ واقع شده‌است بعدها به فراوانی مورد تقلید قرار گرفته‌است.
کاروانسرای بیستون
این کاروانسرا که در فاصله 30 کیلومتری شمال شهر کرمانشاه قرار گرفته، یکی از آثار تاریخی کرمانشاه می باشد که در دوران صفویه و به دستور شاه عباس صفوی ساخته شده است. این کاروانسرا در نزدیکی روستای بیستون و روبروی نقش برجسته مشهور داریوش بر روی کوه قرار گرفته و به عنوان یکی از آثار تاریخی و جاهای دیدنی کرمانشاه در محوطه تاریخی و فرهنگی بیستون شناخته می شود.
کعبهٔ زرتشت
کعبهٔ زرتشت نام بنای سنگی چهارگوش و پله‌داری در محوطهٔ نقش رستم در کنار روستای زنگی‌آباد شهرستان مرودشت فارس در ایران است. محوطهٔ نقش رستم علاوه بر بنای مذکور، یادمان‌هایی از عیلامیان، هخامنشیان و ساسانیان را نیز در خود جای داده‌است.
فاصلهٔ کعبهٔ زرتشت تا کوه، ۴۶ متر است و دقیقاً روبه‌روی آرامگاه داریوش دوم قرار دارد و شکلش مکعب مستطیل است و تنها یک در ورودی دارد. جنس مصالح این بنا از سنگ آهک سفید است و بلندی آن حدود ۱۲ متر است که با احتساب پله‌های سه‌گانه به ۱۴٫۱۲ متر می‌رسد و ضلع هر قاعدهٔ آن، حدود ۷٫۳۰ متر درازا دارد. در ورودی آن به وسیلهٔ پلکانی سی پله‌ای از جنس سنگ به درون اتاقک آن راه می‌یابد. قطعات سنگ‌ها به صورت مستطیلی شکل است و بدون استفاده از ملات، روی هم گذاشته شده‌اند که اندازهٔ سنگ‌ها از ۰٫۴۸×۲٫۱۰×۲٫۹۰ متر تا ۰٫۵۶×۱٫۰۸×۱٫۱۰ متر متفاوت است و با بست‌های دُم‌چلچله‌ای به هم وصل شده‌اند. این بنا در دورهٔ هخامنشی ساخته شده و از نام بنا در آن دوران اطلاعی در دست نیست ولی در دورهٔ ساسانی به آن بُن خانک گفته می‌شده و نام محلی این بنا هم، کُرنای‌خانه یا نقاره‌خانه بوده و اصطلاح کعبهٔ زرتشت در دوران اخیر و از حدود قرن چهاردهم میلادی به این بنا اطلاق شده‌است.
دربارهٔ کاربرد این اتاقک، دیدگاه‌ها و تفسیرهای متفاوتی ارائه شده‌است و نمی‌توان هیچ‌کدام از آن‌ها را به قطعیت پذیرفت؛ چنان‌که برخی این برج را آتشگاه و آتشکده می‌دانند و معتقدند که این بنا، مکان روشن کردن آتش مقدس و محلی برای عبادت بوده‌است اما عده‌ای دیگر با ردّ آتشگاه بودن آن، این بنا را به دلیل شباهتش به آرامگاه کورش بزرگ و برخی از آرامگاه‌های لیکیه و کاریا، آرامگاه یکی از شاهان یا بزرگان هخامنشی می‌دانند و برخی دیگر از ایران‌شناسان این اتاقک سنگی را بنایی برای نگهداری اسناد و کتاب‌های مقدس دانسته‌اند اما اتاقک کوچک کعبهٔ زرتشت برای نگاهداری کتابهای دینی و اسناد شاهی بسیار کوچک است. البته نظریات دیگری همچون معبدی برای ایزد آناهیتا یا تقویم آفتابی هم ذکر شده‌است که کمتر مورد توجه هستند.
بر بدنهٔ شمالی، جنوبی و خاوری این برج، سه کتیبه به سه زبان پهلوی ساسانی، پهلوی اشکانی و یونانی در دورهٔ ساسانیان نوشته شده‌است. که یکی به شاپور اول ساسانی و دیگری به موبد کرتیر تعلق دارند و چنان‌که والتر هنینگ گفته‌است، «این کتیبه‌ها مهم‌ترین سند تاریخی از دورهٔ ساسانی می‌باشند.» ساختمان کعبهٔ زرتشت از نظر تناسب اندازه‌ها، خطوط و زیبایی خارجی، بنای زیبایی است که از نظر اصول معماری نمی‌تواند مورد ایراد قرار گیرد.
این بنا امروزه بخشی از محوطهٔ نقش رستم است و در اختیار سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری ایران قرار دارد که از طریق جادهٔ شیراز به اصفهان قابل دسترسی است و دسترسی محلی آن از طریق جادهٔ قدیمی حاجی‌آباد-زنگی‌آباد و جادهٔ تخت جمشید-نقش رستم امکان‌پذیر است.
کلیسای وانک
آمنا پرکیچ مقدس، نام کلیسایی کهن و متعلق به ارامنه‌ی شهر اصفهان است که به نام‌های دیگری همچون کلیسای وانک نیز شهرت یافته است.وانک در زبان ارمنی به معنی صومعه است. این بنای تاریخی در دوران حکومت شاه عباس دوم و در منطقه‌ی جلفای (منطقه‌‌ای قدیمی و وسیع در اصفهان که ساکنان آن را ارامنه تشکیل می‌دهند) اصفهان احداث شد که امروزه به یکی از جاذبه‌های گردشگری تبدیل شده و می‌توان آن را در گروه دیدنی‌ها و جاذبه‌های توریسم مذهبی معرفی کرد.
شاه عباس هنگام بازگشت به ایران، ارامنه‌ی ساکن شهرها و روستاهایی را که سر راه ایشان قرار داشت با خود به ایران آورد و تمامی منازل، مزارع، دام‌ها و سایر متعلقات آن‌ها را از بین برد و به آتش کشید تا از سرعت سپاهیان عثمانی در تعقیب کردن آن‌ها بکاهد. وی به همراه سپاهیانش، ارامنه را تا منطقه‌ جلفا در اصفهان همراهی کرد.
یخچال خشتی میبد
در فاصله ۵۰ کیلومتری شمال یزد، یخچال خشتی میبد قرار گرفته که بنایی برای ساخت و تولید یخ بوده است. داخل یخچال‌ها معمولا سه بخش اصلی با نام‌های دیوار سایه‌انداز، حوضچه‌ی تولید یخ و مخزن یخ وجود داشته است. در ساخت بنای این یخچال، از خشت و گل استفاده شده است. خشت و گل بهترین عایق بوده، چرا که مانع ورود گرما و خروج سرما می‌شده است. یخچال خشتی میبد مربوط به دوره قبل از قاجار (احتمالا صفویه) و بزرگترین یخچال در نوع خود است.
درباره ما
شرکت پرشین گلف فعالیت رسمی خود را در سال 1348 در زمینه حمل و نقل آغاز نمود. این شرکت بعد از پیروزی انقلاب اسلامی تحت پوشش صندوق بازنشستگی کشوری فعالیت خود را در امور فروش بلیط و گردشگری ادامه داد. پرشین گلف با تغییراتی در سال 1382 در ساختار مدیریتی، فعالیت بازرگانی و خدماتی خود را گسترش داده و در اولین گام بعنوان نخستین و تنها نماینده کل فروش (GSA) عضو اتحادیه بین المللی حمل و نقل هوائی (IATA) ، (GSA)...
دفتر فروش
تهران - میدان فاطمی - جنب صندوق بازنشستگی کشوری - پلاک65
©2024 PersianGulf Travel Agency, All Right Reserved